INTERVIEW WITH DIMITRI MINAS - PRESIDENT OF PAN-MACEDONIAN FEDERATION

We asked Mr Dimitrios Minas, president of the Panmacedonian Federation of Melbourne and Victoria to comment on the interview given to NKEE by the members of the “Rainbow” party, Mr Voskopoulos and Mr Parisis.

Mr Minas, how do you comment on the arrival of members of the “Rainbow” party to Australia?

Dimitrios Minas: I can’t deny that this issue has troubled us. Everyone can come and go as they please. However, what disappoints us, is that Greek citizens such as Pavlos Voskopoulos and Athanasios Parisis appear here and spread anti-Greek sentiments. Even though they point out in their interview that they are not nationalistic and that we must avoid terminology and thought patterns that belong to the past, a general anti-Greek climate is implied, the manifestation of which, during their stay and activities here, has the potential to fracture peaceful relations between ethnic communities in Australia.

Mr Voskopoulos and Mr Parisis state that they are here so as to promote good relations with the “ethnic Macedonian” community and to inform them about the issue of the revocation of Greek citizenship of some of its members by the Greek government. Are you aware of this issue?

D.M: This is certainly an issue of concern to us. For some reason, and especially during the years of the Junta and possibly even before that, the Greek citizenship of some of our Slav-speaking compatriots was unfairly revoked. In those days, political and ideological fanaticism caused some extreme situations. The Panmacedonian Federation actively advocates the reinstatement of Greek citizenship to those persons who identify themselves as Greeks and have had their citizenship unjustifiably revoked. In a few cases, thanks to our assistance, citizenship has actually been restored and we are proud that we can assist our compatriots in this important way.

Mr Voskopoulos and Mr Parisis visited the Greek Consulate in regards to this issue. What are your thoughts on their consultation with the Greek Consul-General, Mr Kouvaritakis?

D.M: I found it interesting that the Consul-General would meet these people, as they themselves say, with warmth. Even though they may be Greek citizens and have the right to consult with their country’s representatives, I would like to believe that he met with them solely to chastise them over their anti-Greek behaviour, which behaviour is totally out of character with the multicultural nature of Australia. I expect that the Consul-General did not know that these gentlemen have been spreading rumours among Australian senior public servants, that members of their community have been refused entry to Greece, even on an Australian passport. I would be interested to find out what the Greek Consulate-General has done to address these rumours.
I am also particularly disappointed that the Consul-General would be willing to discuss the issue of revocation of citizenship with members of the “Rainbow” party, when it has not shown particular interest in the representations we have made to them on this issue, in the past.


Mr Minas, you have been the president of the Panmacedonian Federation for several years now and your activities with regard to the Macedonian issue are well known in our community. What does the word Macedonia mean to you?

D.M: How can I express the awe I feel for this word? Macedonia is my homeland. Through it, I have a connection to 4,000 years of Greek history. Macedonia means civilisation, Orthodoxy and acritic Hellenism. It is not without coincidence that Macedonia was one of the most important provinces of the Byzantine Empire. Macedonia is where hesychasm was invented, monasticism further developed, the apple of all other races’ that settled there in later years eye. From this point of view, Macedonia also signifies the personification of dialogue and the sharing of Greek culture with neighbouring peoples.
For me, the term Macedonia is inextricably connected with Hellenism, though I accept that as a geographical term, it refers to a region, which is no longer solely Greek in character. However, as opposed to Messrs Voskopoulos and Parisis, I do not restrict my definition to the narrow mould of racism. The term Macedonia includes and embraces the historic and cultural traditions of all its inhabitants, whether they recognise this or not.

One of the core values of “Rainbow” is “freedom of self-identification” on the basis of which they believe that they have the right to call themselves “ethnic Macedonians.” How do you view this theory of identity?

D.M: I am not used to such post-modernist views, according to which words can have the meaning that their uses give them. I like to call things as they are. There is no such thing as an “ethnic Macedonian” minority, or a Macedonian race. How can one call themselves something that they are not? Conversely, Mr Voskopoulos’ and Parisis’ continuous statements to the effect that we do not respect diversity or their right to freedom of self-identification are incorrect.
We do respect these values but with one qualification: that this freedom is exercised within the confines of logic and not fantasy. While we accept that a government can emphasise certain aspects of a national identity, this must be distinguished from the total manufacturing of an identity that has had no prior existence, as is the case with those people who seek to identify themselves as “ethnic Macedonians.” I stated earlier that through Macedonia, I am connected to 4,000 years of Greek history. What are the so-called “ethnic Macedonians” connected to? The illegal manufacturing of their identity by Tito in 1946? We can see that this theory is problematical and that by necessity, despite the efforts of Mr Voskopoulos and Mr Parisis to view this in a purely ideological/philosophical light, certain historical truths intervene.

What is it that concerns you about the insistence of so-called “ethnic Macedonians” to identify themselves as “Macedonian?” Why shouldn’t we able to say: “OK, we don’t agree with you, but we leave you in your mistaken views.”

D.M: I would refer you here to Mr Voskopoulos’ and Mr Parisis’ continuous statements, repeated like a liturgical rubric that has lost its meaning, to the effect that Greeks are nationalistic, anti-democratic, not respecting of diversity and freedom of self-identification. I would say this: Since these gentlemen state that only they and those who agree with them have the right to call themselves Macedonians, then are they not racist and nationalistic? Since they do not respect the right of the Greeks of the region to call themselves Macedonians, is that not antidemocratic? Do they only have this right of self-identification? You can therefore see how illogical the application of the term Macedonia really is, to describe a nation. By so doing, we deny others, who don’t fit into the mould, the right to identify themselves by this name. So this for me at least is proves that despite what Mr Voskopoulos and Mr Parisis say, what they believe is clearly nationalistic and racist.

In their interview, Messrs Voskopoulos and Parisis referred to Slavonic-speaking inhabitants of Macedonia and they said that: “we would need to ask ourselves how it is that a group of people speaks Macedonian, without being ethnic Macedonians.” What do you say about this?

D.M: Their point of view is interesting in that it is indicative of the following: Since the gentlemen advise us to unhook ourselves from the past, to which we Greeks are supposed to be still attached, why do they try to stir it up when ever it suits them? The gentlemen’s view misses the mark. I could in turn ask why it is that while we speak English here, that we do not have an English consciousness. Now, how the Greeks of Macedonia came to speak Slavonic is a long story. That story includes the creation of Bulgarian schools in Greek villages by violent komitaji. My great grandfather for example, who was a teacher, was killed by the komitaji for teaching in Greek. With so many children forced to attend such schools, how would they not learn to speak Slavonic? As well, we should not discount daily contact with the Slavs of the region, in the past. Finally, I ask the gentlemen: How is it that you speak Greek when you do not have a Greek consciousness?

One of the stated aims of “Rainbow” is the preservation of the “Macedonian language.” Is there such a tongue and should it be preserved?

D.M: The Panmacedonian Federation respects the right of everyone to speak in whatever idiom they so wish. All languages form a part of our cultural heritage. However, we need to distinguish the linguistic issue from the political one. Let’s take the example of Moldavia for instance, as this was referred to by the gentlemen in their interview. So that the Romanian identity of Moldavians could be eroded, the Russians re-named their language as “Moldavian.” This language however does not exist. It is exactly the same language as Romanian. In our situation, there is no “Macedonian language.” Neither do the gentlemen explain, or perhaps they do not know, why it is that many members of the community that calls itself “ethnic Macedonian” have trouble in reading or speaking in the dialect spoken at Skopje. However, they can read Neos Kosmos with ease. We cannot refer to this idiom as a language. The Slavonic idiom that was spoken in Serres, for example, differs from that spoken in Florina. If the gentlemen truly respect diversity, they would refer to a Slavonic idiom of Serres and Florina and not to a manufactured language, which does not reflect the linguistic diversity of the region.
As well, while Bulgarian inscription can be found in Macedonian from the medieval and modern times, there is no such inscription on the so-called “Macedonian alphabet”, which is a recent construct. Finally, their illogical avoidance of the word “Slav,” by using the excuse that this word is reminiscent of pan-Slavism, an unrelated concept, shows their conscious attachment to an artificial and manufactured identity which does not reflect the history of the region. We would recommend that the gentlemen study and respect their roots. A tree that cuts its own roots is doomed to fall.

In their party’s manifesto, the members of “Rainbow” state that they are inspired by “the struggle for national emancipation from 1870 and the Ilinden movement, the creation of IMRO, the Vlahov campaigns, the NOF and SNOF movements, that is, all the latter day struggles for the recognition of ethnic Macedonians.” How do you view this?

D.M: This has me in tears. They tell us to unhook ourselves from the past when they are still in 1870? They are inconsistent. This proves how non-existent this “Macedonian” identity is. Delchev for example, is considered by the Bulgarians to be a hero because he fought for an autonomous, Bulgarian Macedonia. The partisans fought for the inclusion of Macedonia within the Titoist state and not for national emancipation. We are particularly disturbed by the hero-worship afforded to the komitaji and partisans because they were violent and as a result of their actions, entire Greek villages were wiped out. We are not satisfied by the gentlemen’s assertion that they respect the ideology of these people and not violence. A major element of their ideology was the annihilation of the Greek element in Macedonia. We cannot separate one from the other and we are saddened by this provocative reference to bloody and psychologically traumatic pages of our history. These gentlemen are supposed to be only interested in the peaceful co-existence of peoples. However, the implications indicate otherwise.

They also refer to injustices of the borders….

D.M: this Trojan Horse mentality worries me. They express a view and then spend hours trying to explain away its implications. Explain yourselves. Are you for or against the change in borders? We note also that they themselves admit that many of their supporters here in Australia believe in a policy of “Macedonian expansionism.” These are the people that the gentlemen consulted with.
At any rate, the reference in their website to the Greek president of Southern Cyprus seems to prove that they do not respect certain realities when it comes to the borders and our national issues.

How do you view “Rainbow’s activities” in Greece and their relationship with Greek politics?

D.M: We find “Rainbow’s” activities within the European Free Alliance disturbing as through it, erroneous and false impressions of Greece are propagated, something which we consider harmful. When the gentlemen lament the absence of democracy in Greece, perhaps they should consider that nowhere else in the world would such freedom be granted to a party that continuously expresses such hostility towards its country. For these reasons, we are disappointed in the co-operation between this party and PASOK in the border area of Florina. However, political expediency is one thing and national interest is another.

The gentlemen also refer to the good relations they have with the Prefect of Florina.

Many question marks arise as to the conduct of the Prefect of Florina. It is for this reason that our relations with him have become strained recently. We would have expected that emphasis would have been given to the Greek character of the region and not, as was the case in the village Melite, for the Prefect to ban the local dance group from participating in the school fate. Instead, dance groups from the neighbouring country were invited. From what I understand, when the principal complained, the Prefect threatened to have him transferred to Thrace. As a result, a farcical situation was created, where you had the Prefect’s school fete in Slavonic and a separate one for the students’ parents, in Greek.

Another policy of “Rainbow” is the institution of compulsory “Macedonian” language classes in schools where the idiom is spoken. How does this idea strike you?

D.M: But that is neither correct or efficable. By this they show how democratic they actually are, forcing children to learn a foreign idiom, simply so that they can create an issue. This cannot occur in Macedonia where an almost absolute majority of Macedonians would protest vehemently at this antidemocratic act. And again I ask: Which idiom shall be taught gentlemen? And who will teach it? Are we trying to alter demographics here?

Messrs Voskopoulos and Parisis state that the “ethnic Macedonian” minority in Greece do not enjoy all their basic human rights and that their party receives threats and violent acts against them by Greeks. Are you were of any such activity?

D.M: There is no such minority in Greece. Thus, no human rights are abrogated. Unfortunately, this issue arose from mistaken Greek government policies in the past. Their policy as to national identity was totalitarian. As a result, a large section of the Slavonic speaking Greek community was alienated, as they were punished whenever they spoke this idiom. These people, as a justifiable reaction, fell easy victims to an artificial ethnic ideology that promised them the respect that they did not get from their Greek compatriots. Despite this, it is incorrect to refer to an “ethnic Macedonian” minority and the Greek government does well not to recognise any such thing. I do not know of any acts of violence perpetrated against “Rainbow.’ However I deplore the attempts of Messrs Voskopoulos and Parisis to blame our Pontian brothers for creating a so-called hostile climate. Again this belies that which they consistently strive to convince us of, namely that they respect diversity and the peaceful co-existence of all peoples. In reality, it appears that they are the ones trying to provoke nationalistic strife.

Messrs Voskopoulos and Parisis state that you have nothing in common to permit you to converse with each other. Would you agree to have a dialogue with them? What would you tell them?

D.M: Ah, that is a good one. They talk of peaceful co-existence, dialogue and respect for diversity and then they avoid us. The Panmacedonian Federation has formulated a specific stance on the Macedonian Issue because it believes that this issue is integral to Hellenism and it is not afraid to proclaim it to the entire world. Now if the gentlemen or anyone else for that matter feel uncomfortable with the idea of freedom of speech and dialogue, then that is their problem. But this proves the narrowness of their horizons.
Nor do we accept their comments about the so-called retardedness of our community here, which is a leader among ethnic communities. We are also surprised that the gentlemen would characterise “their” community here as retarded, even though they are their hosts. It must be noted that we respect their community as an important part of wider Australian society and we do not share these strange opinions of their guests.

Finally, we learn that the Australian government will not follow the US in recognising FYROM as “Macedonia.” How do you comment on this?

D.M: Our stance on the recognition of that country by the US is well known. We applaud the Australian government for their decision and we look forward to a peaceful resolution of this issue, through a solution, which will satisfy, everyone and which will respect the historic and cultural heritage.

DEAN KALIMNIOU
kalymnios@hotmail.com

First published in NKEE on 29 November 2004.

INTERVIEW WITH RAINBOW-Виножито PARTY MEMBERS 7 NOVEMBER 2004

That a general location can eternally be stigmatised by the experiences one has in it is beyond doubt. In this writer's consciousness, the Hotel Windsor, situated opposite the Victorian Parliament, is inextricably interwoven with various Greek community campaigns on the so-called "Macedonian Issue." A faithful bastion of our rage as well as our hopes, it 'guarded our rear' as it were, during the mass Greek Community rallies of 1992 and 1994, while in its interior and as a member of the Victorian Branch of the Australian Hellenic Council, I had met with Minister John Pandazopoulos in order to seek advice as to the Victorian Government's policy on the "Issue."
Some days ago, I found myself drawn to exactly this same place, this time at invitation of the "other side," the so-called "Macedonian Human Rights Committee of Melbourne and Victoria," which is made up of youthful members who consider themselves to be "ethnically Macedonian." The reason for my return to the Windsor was to chat with two persons whose arrival and sojourn in Australia has caused grave disquiet within the circles of the Macedonian organizations of the Greek Community. Athanasios Parisis and Pavlos Voskopoulos, or as they are called by the members of the MHRC, "Natse" and "Pavle," are members of the European Free Alliance "Rainbow" (Ουράνιο Τόξο or

" Виножито") whose headquarters are in Florina and whose stated aim as a Greek political party is, the protection and advocacy of the rights of the "ethnically Macedonian" minority within Greece.
I enter the Windsor and sit down at a table among them. As if by ironic coincidence, my eyes fall upon the double-decker silver cake trays deposited upon the table by the genteel Windsor staff. At their peak is a small statue of a silver lion, rampant - the traditional symbol of Bulgarian aspirations in Macedonia. I smile and begin the interview.
Leaving the reader to draw his own conclusions from the matters raised in the interview, I note only that the terms "ethnic Macedonian" "Republic of Macedonia," and "Macedonian language," are recorded as they were used by the interviewees, without this necessarily inferring the acceptance of these terms by myself, or this paper.


Gentlemen, welcome to Australia. What is the reason for your visit here?

Pavlos Voskopoulos: We are here upon the invitation of the Macedonian Human Rights Committee of Melbourne and Victoria, in order to consult with compatriot organizations, that is, organizations of persons who come from the same places as we do. Our aim is to foster closer relations between us and to inform them of the situation of the ethnic Macedonian minority within Greece. Also, we wish to provide assistance to those members of the community whose Greek citizenship has been revoked by the Greek Government.

Are there instances of such revocations? The issue of alleged revocations of Greek citizenship from Greek nationals is not something which is widely known.

P.B: Revocations of Greek citizenship from migrants who belong to the ethnic Macedonian minority have been occurring since 1990. We first became aware of this when quite a few members of the minority tried to enter Greece but were told that they could not as they were no longer Greek citizens. We had a consultation today with the Greek Consul-General in relation to this issue.

What is the stance of the Greek Consulate-General with regards to this issue?

Athanasios Parisis: We had a very constructive discussion with Mr Kouvaritakis. He greeted us with great warmth and we outlined our issues to him. He told us that while such revocations did take place in the past, the policy of revoking citizenships has no longer been implemented these past 7-8 years. With regards to the issue of those members of the minority whose Greek citizenship has already been revoked, Mr Kouvaritakis undertook to consult the Ministry of Internal Affairs for us.
We also had a meeting with the General Secretary of the Victorian Office of the Department of Foreign Affairs and Trade, Mr Ian Wilcock. We apprised him of situations where members of the minority were refused entry into Greece, even on an Australian passport.

What does the word Macedonia mean to you?

P.B: Geographically? Politically? Politically speaking, it refers to the neighbouring state.

As a nation?

P.B: How do you define the word 'ethnos', 'nation' or 'race?' From its DNA? The term nation is old fashioned and superfluous because if you ask someone what constitutes a nation, he won't know what to reply. We ethnic Macedonians constitute a linguistic, historic and cultural minority within Greece. However, what constitutes a national consciousness is something that is usually formulated by the country in which someone lives. We need to extricate ourselves from nationalistic definitions. As a party, we are careful to avoid extremes. Nationalism causes violence, war and diminution. What is important is that each person has the right of self-identification. Unfortunately, in Greece, where there is a complete absence of education when it comes to diversity, this concept not understood, let alone respected.

But isn't the concept of a total freedom of self-identification extreme? I can't define myself as something which I am not. If say for example that I am Chinese, would not that be ridiculous?

P.B: Not at all. Each person has the right to define himself as he wishes. We need to abandon this nationalistic view that we all have to fit into a pre-constructed mould. Freedom of self-identification is a basic human right.

Is there such thing as a Greek Macedonian?

P.B: Of course. That is what we are. There are many types of Macedonians. Albanian Macedonians, Vlach Macedonians. They all Macedonians.


Adopting your own terminology, are the ethnic Greeks that reside in Macedonia, Macedonians?
A.P: No, these are two separate things.

But how can a people who live in Macedonia not be Macedonian?

P.B: Geographically, they may be. Ethnically, they are not. Let me explain. Take the republic of Moldavia for instance. Moldavia shares a border with the northern province of Romania, which also calls itself Moldavia. Both groups call themselves Moldavians without any problem. That is the same in our situation.

But aren't we confusing things here? All Moldavians identify themselves as Romanians. That is not a situation where two separate peoples are disputing one single name, as in the case of Macedonia.

P.B: Exactly. And we are saying that we have the right as an ethnic minority to identify ourselves as Macedonians. Now, how an identity is created - well that is a separate issue. We are concerned with cultural and linguistic diversity, in accordance with the European standards. The problem of the Greek people is that they are still not mature enough to accept the concept of diversity within their borders.

You just made mention of linguistic diversity. How do you view those persons, bilingual in both Greek and Slavonic, who identify themselves as Greek? In many cases, especially here in Australia, this issue of identity has split entire families.

P.B: Our unchangeable belief is that one's right to self-identification should be respected. These people have the right to identify themselves as whatever they so wish. It is a fact that in Edessa and Florina, there are many villages where Macedonian is spoken. This does not mean that all these speakers have an ethnic Macedonian consciousness. They may have a Greek consciousness, or no consciousness at all. However, we would need to ask ourselves how it is that a group of people speaks Macedonian, without being ethnic Macedonians. You see then, how we now return to the point I made earlier, that a country can create a national consciousness, sometimes by force.

A.P: At any rate, we ethnic Macedonians who speak Macedonian want to preserve our language, as we believe it constitutes a basic element of our identity.

It is generally accepted that your particular idiom belongs to the family of Slavic languages. Why should we then refer to a "Macedonian" language and not a Slavonic idiom of Macedonia?

A.P: The term Slav, or Slavonic is too wide, like the term Saxon. We don't refer to a Saxon dialect of England or Germany. The word Slav also refers to Russians, Poles and Czechs. We are Macedonians and we speak Macedonian. As well, the word Slav carries with it connotations of Pan-Slavism, that chauvinist movement that championed the superiority of all Slavs. We wish to avoid such nationalistic terms of the past, as we do not ascribe to these.

P.B: It is a grievous and ridiculous state of affairs when a country says to you: "I don't recognize the language that you speak." With what right?

Maybe it is a right granted by history…..

P.B: For once and for all we need to unhook ourselves from the issue of history. Let's say that my grandfather was Greek. That doesn’t mean that I am Greek too. We live in the modern age and we should be concerned with avoiding nationalistic disputes, providing human rights to all minorities and the peaceful co-existence of all peoples.

In your party's manifesto, you say that you draw your inspiration from the struggles of the "ethnic Macedonian national movement." How are you inspired and what are these struggles?

P.B: Here we refer to the struggle for national emancipation, from 1870 and the Ilinden movement, the creation of the IMRO, the Vlahov campaigns and the NOF and SNOF movements, that is, all the latter day struggles for the recognition of ethnic Macedonians.
Can't that be seen as a provocation? These "struggles" afflicted Greek populations and left wounds, which have not yet healed. Goce Delchev and the komitaji, as well as those bands that collaborated with the Germans or the partisans in their endeavour to institute a "Macedonian" policy, are considered by many to have been terrorists.

A.P: We always say and have recorded this in our manifesto, that we are against violence. War brings catastrophe. Let me make my position clear by saying that people like Delchev, Macedonian intellectuals were the first to raise the issue of our ethnic existence. We espouse their ideology, not violence. In the case of Delchev, he was a progressive socialist who believed in the redistribution of land to the peasants. Unfortunately and despite their democratic principles, they were the first victims of nationalism, Greek and Bulgarian.

P.B: Anyway, don't forget that Greeks also practiced violence in Macedonia at that time. We choose our heroes for their virtues, but without accepting their wrongful acts. A classic example is Captain Kottas. Was he not also a terrorist?

In your manifesto, you also talk about "injustices of the borders." What are these injustices?

P.B: This question has no place here….This means that Macedonia as a country should have been created sooner and it is an injustice that it was created so late.

Are the current borders as they stand also an injustice?

P.B: We are not nationalists, nor do we wish to change any borders. We do not believe in irredentism. We respect all political institutions and espouse the peaceful co-existence of all people. However and I'll say it again, the average Greek has not received even the slightest education as to even comprehend these ideas.

You refer in your website, to the "Greek President of Southern Cyprus." Do you have a position on the Cyprus issue?

A.P: You are wrong. We have no position on Cyprus. That reference was made by people whose views we host on our website because they are of interest. In Greece, the Cyprus issue is usually seen from only one viewpoint. We are concerned with dialogue and looking at various viewpoints. For some reason, Greeks practise selective amnesia when it comes to the events of 1950-1970, which led to the Cyprus Issue.

In what ways do you represent your adherents in Greece?

P.B: The democratization of Greece so as to ensure respect for diversity is important. In this, our party can assist. We want to help the Greeks to stop dwelling in the past and on stereotypes. We constitute a voice for ethnic Macedonians, which would not otherwise be heard. Our aim is to maintain our particular identity through cultural activities, publishing a dictionary in our language as well as promoting the basic human right of freedom of self-identification.

How do the natives in Florina see you?

P.B: Look, we are not only in Florina. We are active in many parts of northern Greece. Unfortunately, and I don't know why this is the case, the vast majority of the inhabitants of the wider region look upon us with a fear and suspicion that has been created within them by the Church and State. We have had threats made against us, as well as arson attempts. These people are generally of Pontian descent. We don't experience such problems from the natives. Only when the Greek is educated so as to respect diversity will he be able to approach us and see that we do not pose a threat to anyone.

A.P: It is true to say that in many cases, the Greeks of, let's say the Peloponnese or Athens, display greater willingness to respect our ideas, as compared to the Greeks of Macedonia. Generally-speaking though, such is the nationalistic climate that pervades Greece, that Greeks are not willing to listen to or understand our issues. This is harmful because with this type of attitude, Greece will isolate itself from the European community and the climate of European unification that it inspires.

What is the European orientation of your party?

P.B: Now there is a good question. We are active members of the European Free Alliance, which is comprised of democratic parties situated in E.U countries, which represent ethnicities that have not been emancipated. We decided to contribute to a European political institution so that we can influence the development of our communal, European home. We believe in the creation of a European Constitution, in respect for diversity, the environment and the individual. With regards to Greece, we believe in the recognition of and respect for the ethnic, linguistic or cultural identity of the ethnic Macedonians, Turks, Vlachs, Arvanites and Roma.

What can Europe give you?

A.P: The unification of Europe is an outstanding phenomenon. Nationalistic policies and roles will be flushed out. European institutions need to be strengthened so that Europe can become a true federation, where borders are no longer of importance and policies of aggressive nationalism and national self-interest no longer play a role. For us then, the European Union is an antidote to nationalism.

How are your relations with FYROM? Do you receive any assistance or guidance from there?

P.B: The Republic of Macedonia is a country that expresses itself, just as we do, as ethnically Macedonian. It is important to know that we always proclaim the idea that minority issues do not concern neighbouring countries, only the minority itself. We are citizens of Greece. That is why we visited the Greek consulate here and not the Macedonian one.

A.P: Minorities have the same properties as condoms. They are useful for covering up certain policies or schemes of a country. Once that country realizes those policies, then just like with the condoms, the minority it is supposed to champion is discarded and it is left to its fate. A classic example is Greece, in that it used the Pontian and Asia Minor minorities as a pretext to bring about its own plans for Asia Minor. After the withdrawal of the Greek army though, the minority was left to face catastrophe. That is why we refuse to be anyone's underling.

But hasn't the FYROM government ever approached you?

P.B: They have probably read our manifesto, which excludes such a possibility and they have not ever approached us. This has costs us of course, because we could have sought funding for certain cultural activities and other needs, from the Republic of Macedonia. However, one of our principles is that we do not accept the interference of other countries in our party, especially in the formulation of our policies.

How are your relations with the political parties of Greece?

P.B: Sadly, none of the major parties are prepared to deal with us, when it comes to recognising the existence of an ethnic Macedonian minority. This is a result of the lack of education in respect for diversity. They do not see this as an issue. Some of the smaller parties of the left, such as AEKA sometimes do take certain positions on this issue. However there is a closer relationship at a local level. A prime example is the local prefectural elections. In Florina, there was co-operation between PASOK, Synaspismos and Rainbow, resulting in the election of Petros Dimtsis, a member of our party, as a member of the prefectural council. I need to add that on a personal level, there are a few members of both PASOK and ND that are interested in closer relations but these are very few. All these politicians need to realize that all we are doing is promoting human rights and the peaceful co-existence of all peoples.

How is your relationship with the Prefect of Florina?

P.B: Very good. The prefect is always willing to listen to our ideas and to enter into dialogue. He is one of the few people who understand the concept of respect for diversity and peaceful co-existence.

Recently, your party found itself in court because you affixed a sign to your office that read "Lerinski Komitet." The work "Komitet" reminds one of the "komitata" and the "komitaji." Doesn't this constitute a provocation that disturbs the peaceful co-existence of people proclaimed by you?

A.P: They dragged us off to court because the sign was bilingual, written both in Greek and in the Cyrillic alphabet. How can this possibly be seen as a provocation when half the shops of Thessaloniki, Chalkidiki and Katerini have Russian or Macedonian signs? This is inconsistent. As for the word komitet, it means committee. There is no other word for this in Macedonian.

What about the word "Lerinski?"

A.P: Lerin is the Macedonian word for Florina. There are many place-names that have been re-named by Greece, in order that the historical existence of ethnic Macedonians in the region is erased.

B.P: What you have to understand is that prior to 1988, the term Macedonia, as an administrative term, was never used by the Greek government. Now it wants exclusive ownership of the word Macedonia? But all these things stem from the lack of proper education in Greece, freed from narrow nationalism.


You continuously refer to a lack of education. What exactly do you mean and what would you request of the Greek government with regards to education?

A.P: Children are not taught how to co-exist and accept diversity. The state has a totally different view of what is needful in this area. Lessons like these need to be made compulsory.

P.B: In addition to this, we want the Macedonian language to be included in the curricula of all schools in the regions where the language is spoken. We do not want to create private or separate schools in order to do this, as the Albanians have done in Kosovo. In mixed villages, ethnic Macedonian and Greek, such as Ammochori, this will contribute to mutual respect.

You mean as an optional subject? What happens if a student does not want to learn this idiom?

A.P: Well we are not going to force them. We are not like that.

B.P: No, the learning of minority languages must be compulsory by all children in the areas where those languages are spoken, so that we can rid ourselves of all nationalist and xenophobic complexes. Multilingualism will greatly contribute to this. The same thing should occur in Thrace where the following ridiculous state of affairs exists: The Turks are not taught the Greek language properly, so they have to go to Turkey in order to obtain higher education or a job. Now there is another minority that is not recognized by the Greek state, even though it should be.

But no one disputes the existence of a muslim minority in Thrace.

B.P: It is not a muslim minority. It is a Turkish minority. Our party believes that all the minorities in Greece must be recognised.

How do you view your expatriate community here?

B.P: Expatriate? That sounds nationalistic. You mean our countrymen, our compatriots? We are pleased that they live in a multicultural society that permits them the right to express their diversity. We feel proud of the new generation which is distinguishing itself in all facets of life.

Do your compatriots here share your views?

B.P: There are many who believe in Macedonian expansionalism. This is wrong and that is why we are here, to help them surpass such outmoded and harmful views. We need to unhook ourselves from nationalism, as this does not lead to progress.

Have you had contact with Macedonians, I mean Greeks who come from Macedonia on a personal or organizational level here?

A.P: We haven't got anything in common with the Pan Macedonian Federation or any of those other groups, so that we can talk. We are separated by a vast chasm. Generally, what I observed during my stay here as well as in Canada, was how backward and socially retarded the Greek communities abroad are, as compared with Greek society. The views of the Greeks in Greece have progressed considerably. Here, you still have not been able to surpass certain complexes which have been discarded in Greece. You display no flexibility in your views and you isolate yourselves from enjoying the benefits of multiculturalism provided to you by Australia.

P.B: This is also evident in the type of questions you've been asking us. We didn't expect any others from a Greek. You always ask the same questions. You must learn to respect diversity and freedom of self-identification as it is in these ideas that the future depends.

Is your community here just as socially retarded?

A.P: Yes. I think that you are both on about the same level.

Finally, we learn that Australia will not follow the USA in recognizing FYROM as "Macedonia." What are your comments on this?

P.B: That is a matter that relates to the bi-lateral relations between Australia and the Republic of Macedonia. We don't have anything else to say about this, save as to repeat that all governments should respect the right of self-identification.

DEAN KALIMNIOU

kalymnios@hotmail.com.

This is the English translation of the Greek language interview that was first published in "Nea Ellada" on 27 November 2004

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΝΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΠΑΜΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗΣ ΚΑΙ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

Ζητήσαμε από τον κύριο Μηνά να σχολιάζει τα λεγόμενα των κυρίων Βοσκόπουλου και Παρίση κατά την συνέντευξή τους από τον «Νέο Κόσμο»
Κώστας Καλυμνιός.
Κύριε Μηνά, πώς σχολιάζετε εσείς την άφιξη των μελών του «Ουρανίου Τόξου,»στην Αυστραλία;

Δημήτρης Μηνάς: Δεν μπορώ να μην πω ότι αυτό το θέμα δεν μας προβλημάτισε. Βέβαια, ο καθένας πηγαίνει και έρχεται όπως θέλει. Όμως, και επειδή παρακολουθούμε τη δράση του «Ουρανίου Τόξου» για κάμποσα χρόνια, αυτό που μας δυσαρεστεί ιδιαιτέρως, είναι το γεγονός ότι εμφανίζονται εδώ έλληνες πολίτες, όπως ο Παύλος Βοσκόπουλος και Αθανάσιος Παρίσης, και διαδίδουν ανθελληνικά συναισθήματα. Παρόλο του ότι λένε στην συνέντευξή τους ότι δεν είναι εθνικιστές και ότι πρέπει να αποφεύγουμε ορολογίες και τρόποι σκέψεως που ανήκουν στο παρελθόν, αυτό που βγαίνει από τα συμφραζόμενα είναι ένας πηγαίος ανθελληνισμός, η εκδήλωση του οποίου κατά την δράση τους εδώ πέρα κινδυνεύει να διαταράξει τις φιλήσυχες μας σχέσεις με της λοιπές μειονότητες που διαμένουν σε αυτή τη φιλόξενη χώρα.

Οι κύριοι Βοσκόπουλος και Παρίσης δηλώνουν ότι βρίσκονται εδώ ώστε να συσφιχτούν οι σχέσεις τους με την «εθνικά Μακεδονική» μειονότητα και να τους ενημερώσουν για θέματα που αφορούν την αφαίρεση της ελληνικής ιθαγένειας ορισμένων, από το ελληνικό κράτος. Γνωρίζετε εσείς τίποτε για αυτό το θέμα;

Δ.Μ: Εδώ που τα λέμε, αυτό είναι ένα φαινόμενο που μας απασχολεί. Για κάποιους λόγους, κατά τα χρόνια της δικτατορίας και ίσως πρωτύτερα, αφαιρέθηκε η ιθαγένεια από ορισμένους σλαβόφωνους ομοεθνείς μας, αδίκως. Εκείνον τον καιρό, ο κομματικός και ιδεολογικός φανατισμός δημιούργησε πολλές ακραίες καταστάσεις. Η Παμμακεδονική Ένωση έχει αναλάβει να βοηθήσει τα άτομα αυτά, ώστε να τους ξαναδοθεί η ελληνική ιθαγένεια, εφόσον δηλώνουν γνήσιοι έλληνες και αυτό που τους συνέβη είναι άδικο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, χάρη στην δική μας παρέμβαση, η ιθαγένεια μερικών επεστράφη από το κράτος και είμαστε περήφανοι ότι μπορέσαμε να βοηθήσουμε τους συμπατριώτες μας σε αυτόν τον τομέα.

Σχετικά με αυτό το θέμα, οι κύριοι Βοσκόπουλος και Παρίσης επισκέφθηκαν το ελληνικό προξενείο. Πώς σχολιάζετε την εκεί συνάντηση τους με τον Γενικό Πρόξενο της Ελλάδος, κ. Κουβαριτάκη.

Δ.Μ: Μου έκανε εντύπωση ότι ο Γενικός Πρόξενος θα δέχονταν τους κυρίους αυτούς, όπως είπαν οι ίδιοι, με θερμότητα. Αν και είναι έλληνες πολίτες και έχουν κάθε δικαίωμα να συναντιούνται με τους εκπροσώπους της χώρας τους, θα ήθελα να πιστεύω ότι ο κύριος πρόξενος τους δέχθηκε μόνο και μόνο για να τους επιπλήξει για την ανθελληνική τους συμπεριφορά, η οποία δεν είναι η αρμόζουσα για τα πολυπολιτισμικά δεδομένα της Αυστραλίας. Φαντάζομαι ότι ο κύριος Πρόξενος δεν θα γνώριζε ότι οι κύριοι αυτοί διαδήδουν στις Αυστραλιανές αρχές το ψεύδος ότι η Ελλάδα απαγορεύει την είσοδο ορισμένων στη χώρα ακόμη και με Αυστραλιανό διαβατήριο. Θα με ενδιέφερε να μάθω πώς έχει δράσει το Προξενείο ώστε να διαψεύσει αυτές τις φήμες.
Με δυσαρεστεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι το Προξενείο της Ελλάδος δέχεται να συζητήσει το θέμα της αφαιρέσεως ιθαγένειας με στελέχη του «Ουρανίου Τόξου,» την στιγμή όπου δεν έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις εισηγήσεις που έχουμε κάνει εμείς σε αυτό το θέμα, στο παρελθόν.
Επίσης, μου φαίνεται παράλογο ότι οι κύριοι αυτοί θα έρχονταν εδώ να σκαλίσουν αυτό το θέμα με το Προξενείο, αντί να αποταθούν απευθείας στο Υπουργείο Εσωτερικών.

Κύριε Μηνά, είστε για αρκετά χρόνια πρόεδρος της Παμμακεδονικής Ένωσης Μελβούρνης και Βικτωρίας και οι δραστηριότητες σας στην παροικία σχετικά με το Μακεδονικό θέμα είναι γνωστές. Τι σημαίνει για σας ο όρος Μακεδονία;

Δ.Μ: Πώς να εκφράσω το δέος που αισθάνομαι για αυτό το όνομα. Η Μακεδονία είναι η πατρίδα μου. Μέσω αυτής συνδέομαι με 4,000 χρόνια ελληνικής ιστορίας. Μακεδονία σημαίνει πολιτισμός, Ορθοδοξία αλλά και ακριτικός ελληνισμός. Δεν είναι τυχαίο ότι η Μακεδονία υπήρξε από τις σημαντικότερες περιφέρειες του Βυζαντίου. Εκεί δημιουργήθηκε ο ησυχασμός, δραστηριοποιήθηκε περαιτέρω ο μοναχισμός, ενώ υπήρξε κιόλας μήλον της έριδος καθώς και λαχταριστό αγαθό για τις μεταγενέστερες φυλές που εγκαταστήθηκαν στην περιοχή. Από αυτήν την άποψη, Μακεδονία σημαίνει επίσης η προσωποποίηση του διαλόγου και διάδοσης του ελληνισμού με τις γειτονικές φυλές.
Ο όρος Μακεδονία κατ’ εμέ συνδέεται αξεδιάλυτα με την ελληνικότητα, αν και παραδέχομαι ότι ως γεωγραφική έννοια, αναφέρεται σε μία περιοχή η οποία δεν είναι πλέον αμιγώς ελληνική. Σε αντίθεση όμως με τους κυρίους Βοσκόπουλο και Παρίση, δεν περιορίζω τον όρο αυτό στο στενό καλούπι του φυλετισμού. Στον όρο Μακεδονία συνεπάγεται μία ιστορική, πολιτισμική παράδοση η οποία αγκαλιάζει και ενώνει όλους όσους κατάγονται από εκεί, είτε το αναγνωρίζουν, είτε όχι.

Πάγια αρχή του «Ουρανίου Τόξου» είναι η «ελευθερία του αυτοπροδσιορισμού,» βάση της οποίας πιστεύουν ότι έχουν το δικαίωμα να ταυτίζονται με και να αυτοαποκαλούνται ως «εθνικά Μακεδόνες.» Ποια είναι η δική σας στάση πάνω σε αυτήν την ιδιαίτερη θεωρία ταυτότητος;

Δ.Μ: Δεν έχω συνειθίσει αυτή την μεταμοντερνιστική αντίληψη σύμφωνα με την οποία οι λέξεις και όροι έχουν την σημασία που τις προσδίδει ό καθένας. Εμένα μου αρέσει να λέω τα πράγματα όπως έχουν. Δεν υπάρχει καμία «εθνικά Μακεδονική» μειονότητα, ούτε Μακεδονικό έθνος. Με πιο δικαίωμα λοιπόν να αποκαλείται ένας λαός ως κάτι που δεν είναι. Από την άλλη όμως, οι συνεχόμενες δηλώσεις των κυρίων Βοσκόπουλου και Παρίση ότι δεν σεβόμαστε την διαφορετικότητα και την ελευθερία του αυτοπροσδιορισμού είναι λανθασμένες.
Και βέβαια σεβόμαστε αυτές τις αξίες, με έναν μόνο περιορισμό: ότι αυτή η ελευθερία κινείται στα πλαίσια της λογικής και όχι του μυθιστορήματος. Αν και δεχόμαστε ότι σε ορισμένες πτυχές μιας εθνικής ταυτότητος δίνονται περισσότερη έμφαση από το κράτος, αυτό πρέπει να διαφοροποιείται από την απόλυτη κατασκευή μιας ταυτότητος, η οποία ουδέποτε ανέκαθεν υπήρχε, όπως συμβαίνει στην περίπτωση αυτών που θέλουν να αποκαλούνται «εθνικά Μακεδόνες.» Σε αυτήν την περίπτωση, αγγίζουμε τα όρια του παράλογου. Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να δεχόμαστε το παρελθόν όπως είναι. Είπα προηγουμένως ότι μέσω της Μακεδονίας συνδέομαι με 4,000 χρόνια ελληνικής ιστορίας. Οι λεγόμενοι «εθνικά Μακεδόνες» με ποιους συνδέονται; Με την παράνομη δημιουργία της ταυτότητας τους το 1946 από τον Τίτο; Βλέπουμε λοιπόν ότι εδώ υπάρχει πρόβλημα και ότι αναγκαστικά, παρόλες τις προσπάθειες των κυρίων Βοσκόπουλου και Παρίση να προσεγγίσουν το θέμα από αμιγώς ιδεολογική/φιλοσοφική πλευρά, παρεμβαίνει και η ιστορική αλήθεια.

Τι είναι αυτό που σας ενοχλεί από την εμμονή των λεγόμενων «εθνικά Μακεδόνων» να ταυτίζονται ως «Μακεδόνες;» Γιατί να μην πούμε: «Εντάξει, δεν συμφωνούμε μαζί σας, αλλά ας μείνετε στην πλάνη σας;»

Δ.Μ: Εδώ σας παραπέμπω στις συνεχόμενες δηλώσεις των κυρίων Βοσκόπουλου και Παρίση, τις οποίες επαναλαμβάνουν συνεχώς στην συνέντευξή τους σαν ιδεολογικό τυπικό άνευ σημασίας, ότι οι έλληνες είναι εθνικιστές, αντιδημοκράτες, δεν σέβονται την διαφορετικότητα και την ελευθερία αυτοπροσδιορισμού. Εγώ θα έλεγα το εξής: Εφόσον οι κύριοι αυτοί δηλώνουν ότι μόνον αυτοί και οι ομοϊδεάτες τους έχουν το δικαίωμα να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες, τότες αυτοί δεν είναι ρατσιστές και εθνικιστές; Εφόσον δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα των ελλήνων της περιοχής να αυτοαποκαλούνται έλληνες Μακεδόνες, αυτό δεν είναι αντιδημοκρατικό; Δηλαδή μόνον αυτοί έχουν το δικαίωμα του ελεύθερου αυτοπροσδιορισμού; Καταλαβαίνετε λοιπόν πόσο παράλογη είναι η χρήση του όρου «Μακεδονία» για να προσδιορίσει ένα έθνος. Κάνοντας αυτό, καλουπώνουμε το όνομα, στερούμε από όλους το δικαίωμα να ταυτίζονται με αυτό. Και αυτό βέβαια αποτελεί απόδειξη του ότι άσχετα το τι λένε, αυτό που πιστεύουν οι κύριοι Βοσκόπουλος και Παρίσης είναι καθαρά εθνικιστικό και ρατσιστικό.

Στην συνέντευξη τους, οι κύριοι Βοσκόπουλος και Παρίσης κάνουν λόγο για Σλαβόφωνους της Μακεδονίας και λένε ότι «πρέπει να αναρωτηθούμε το πώς γίνεται να μιλούν ορισμένοι Μακεδονικά χωρίς να είναι εθνικά Μακεδόνες.» Τι έχετε να πείτε εσείς για αυτό;

Δ.Μ: Έχει ενδιαφέρον αυτή η δήλωση διότι αποδεικνύει το εξής: Εφόσον μας συνιστούν οι κύριοι να απαγκιστρωθούμε από το παρελθόν, στο οποίο υποτίθεται ότι είμαστε προσκολλημένοι εμείς οι έλληνες, γιατί προσπαθούν να το σκαλίσουν όποτε τους συμφέρει; Η διατύπωση των κυρίων είναι άστοχη. Θα μπορούσα και εγώ να ρωτήσω πώς γίνεται εμείς εδώ να μιλούμε αγγλικά χωρίς να έχουμε αγγλική συνείδηση. Το πώς έγιναν οι έλληνες της Μακεδονίας σλαβόφωνοι είναι μεγάλη ιστορία. Σε αυτήν την ιστορία βέβαια συνεπάγεται και η βίαιη δημιουργία βουλγαρικών σχολείων σε ελληνικά χωριά από τους κομιτατζήδες. Ο προπάππος μου για παράδειγμα, ο οποίος ήτανε δάσκαλος, φονεύτηκε από τους κομιτατζήδες επειδή δίδασκε τα παιδιά στην ελληνική. Με τα τόσα παιδιά που αναγκάστηκαν να πάνε σε τέτοια σχολεία, πώς να μην μάθουν την σλαβική; Από την άλλη, μην ξεχνούμε τις καθημερινές συναναστροφές με το καθαρά σλαβικό στοιχείο, παλιά. Τελικά, ερωτώ, Εσείς κύριοι, πώς είναι δυνατόν να μιλάτε ελληνικά εφόσον δεν έχετε ελληνική συνείδηση;

Ένας από τους στόχους του «Ουρανίου Τόξου» είναι η διατήρηση της «Μακεδονικής γλώσσας.» Υπάρχει τέτοια γλώσσα και πρέπει να διατηρηθεί;

Δ.Μ: Η Παμμακεδονική Ένωση σέβεται το δικαίωμα του καθενός να μιλά σε όποιο ιδίωμα θέλει. Όλες οι γλώσσες αποτελούν μέρος της πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Πρέπει όμως να ξεχωρίσουμε το γλωσσικό ζήτημα από το καθαρά πολιτικό. Ας πάρουμε για παράδειγμα το παράδειγμα της Μολδαβίας, στο οποίο αναφέρονται οι κύριοι. Ώστε να αλλοιωθεί η Ρουμανική τους ταυτότητα, οι Ρώσοι μετονόμασαν την γλώσσα των Μολδαβών ως «Μολδαβική.» Αυτή η γλώσσα δεν υπάρχει. Είναι ακριβώς ή ίδια με την Ρουμανική. Στην δική μας περίπτωση, δεν υπάρχει «Μακεδονική γλώσσα.» Ούτε εξηγούν οι κύριοι, ή ίσως να μην γνωρίζουν ότι πολλά μέλη της παροικίας που ονομάζονται «εθνικά Μακεδόνες» δυσκολεύονται να διαβάσουν ή να μιλήσουν το ιδίωμα των Σκοπίων. Διαβάζουν όμως με ευκολία τον «Νέο Κόσμο.» Δεν μπορούμε να μιλούμε για γλώσσα. Το ιδίωμα που μιλιούνταν στις Σέρρες για παράδειγμα, διαφέρει από αυτό που ομιλείται στην Φλώρινα. Αν πραγματικά σέβονται η κύριοι την διαφορετικότητα, θα αναφέρονταν σε σλαβικό ιδίωμα της Φλωρίνης, των Σερρών κτλ, όχι σε μία κατασκευασμένη γλώσσα που δεν αντικατοπτρίζει την γλωσσική πολυμορφία της περιοχής.
Επίσης αν και υπάρχουν βουλγαρικές επιγραφές του μεσαίωνα και των νεότερων χρόνων στη Μακεδονία, δεν υπάρχει καμία επιγραφή στην λεγόμενη «Μακεδονική αλφάβητο,» η οποία κατασκευάστηκε μόνο πρόσφατα. Τελικά, η παράλογη τους αποφυγή του όρου Σλάβου, χρησιμοποιώντας ως πρόφαση την δήθεν απέχθειά τους προς τον παν-σλαβισμό, κάτι που είναι παρεμφερές, υποδηλώνει μία συνειδητή προσκόλληση σε μία τεχνητή και προκατασκευασμένη πραγματικότητα, η οποία δεν αντικατοπτρίζει την ιστορία της περιοχής. Θα συνιστούσαμε λοιπόν στους κυρίους να μελετήσουν και να σεβαστούν τις ρίζες τους, διότι το δέντρο που αποκόβεται από τις ρίζες του, πέφτει.

Στο μανιφέστο του κόμματός τους, τα μέλη του «Ουρανίου Τόξου δηλώνουν ότι εμπνέονται «από τους αγώνες εθνικής χειραφέτησης από το 1870 και το κίνημα του Ίλιντεν, τη δημιουργία του ΕMΕO, τους αγώνες του Βλάχωφ καθώς και τα κινήματα ΝΟΦ και ΣΝΟΦ, δηλαδή στους μεταγενέστερους αγώνες για την αναγνώριση των εθνικά Μακεδόνων.» Τι έχετε να πείτε για αυτό;

Δ.Μ: Ε είμαστε για κλάματα. Εμείς πρέπει να απαγκιστρωθούμε από την ιστορία ενώ αυτοί ακόμη βρίσκονται στο 1870; Φάσκουν και αντιφάσκουν. Εδώ αποδεικνύεται το πόσο ανύπαρκτη είναι αυτή η λεγόμενη «Μακεδονική» ταυτότητα. Ο Ντέλτσεφ για παράδειγμα, θεωρείται και από τους Βούλγαρους ως ήρωας διότι μάχονταν για μία αυτόνομη, Βουλγαρική Μακεδονία. Οι παρτιζάνοι πολεμούσαν για να προσαρτηθεί η Μακεδονία στο κράτος του Τίτου, όχι για εθνική χειραφέτηση. Μας ενοχλεί όμως αυτή η ηρωοποίηση των κομιτατζήδων και παρτιζάνων διότι υπήρξαν βίαιοι και εξαιτίας τους ξεκληρίστηκαν ολόκληρα ελληνικά χωριά. Δεν μας ικανοποιεί η επεξήγηση των κυρίων ότι τάχατες σέβονται την ιδεολογία αυτών των ατόμων και όχι την βία. Κύριο μέρος της ιδεολογίας αυτών των ανθρώπων ήταν ο εκμηδενισμός του ελληνικού στοιχείου της Μακεδονίας. Δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το ένα από το άλλο και μας λυπεί το γεγονός ότι γίνεται αυτή η προκλητική αναφορά σε αιματηρές και ψυχολογικά τραυματικές σελίδες του παρελθόντος μας. Υποτίθεται ότι οι κύριοι ενδιαφέρονται μόνο για την ειρηνική συνύπαρξη των λαών. Αυτό όμως δεν βγαίνει από τα συμφραζόμενα.

Μιλούν επίσης για ιστορικές αδικίες των συνόρων...

Δ.Μ: Αυτός ο δουρειοϊππισμός των κυρίων με ανησυχεί. Διατυπώνουν την θέση τους και μετά ξοδεύουν ώρες προσπαθώντας να ξεφύγουν από της έννοιες που εκφράζουν. Ξεκαθαρίστε το, είστε υπέρ της αλλαγής συνόρων ή όχι; Βλέπουμε επίσης ότι οι κύριοι παραδέχονται ότι πολλοί ομοϊδεάτες τους εδώ στην Αυστραλία πιστεύουν σε μία πολιτική «Μακεδονικού επεκτατισμού.» Το λοιπόν, με αυτούς συναντήθηκαν οι κύριοι.
Πάντως η αναφορά στην ιστοσελίδα τους, στον έλληνα πρόεδρο της Νότιας Κύπρου αποδεικνύει ότι δεν σέβονται ορισμένες πραγματικότητες όσον αφορά τα σύνορα και τα εθνικά μας θέματα.

Πώς βλέπετε εσείς την δράση του «Ουρανίου Τόξου» στην Ελλάδα και την σχέση τους με τον πολιτικό κόσμο;

Δ.Μ: Μας ενοχλεί η δράση του «Ουρανίου Τόξου» στην Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία διότι προβάλλεται διαμέσου του κόμματος αυτού ψευδείς θέσεις και λανθασμένες εντυπώσεις για την Ελλάδα, τις οποίες θεωρούμε εθνικά επιζήμιες. Την στιγμή όμως που κλαίγονται οι κύριοι για την έλλειψη δημοκρατίας στην Ελλάδα, ας θυμηθούν ότι πουθενά αλλού στον κόσμο δεν θα δίνονταν τόση ελευθερία σε ένα κόμμα το οποίο εκφράζει συνεχώς εχθρικά προς την χώρα του, συναισθήματα.
Για αυτό το λόγο μας δυσαρεστεί η συνεργασία του κόμματος αυτού με το ΠΑΣΟΚ, στην ακριτική περιοχή της Φλώρινας. Αλλά ένα η πολιτική σκοπιμότητα και άλλο το εθνικό συμφέρον.

Αναφέρονται επίσης σε θερμές σχέσεις με τον Νομάρχη Φλωρίνης.

Πολλά ερωτηματικά γεννιούνται γύρω από την δράση του Νομάρχη Φλωρίνης. Γιαυτό βρισκόμαστε πρόσφατα σε διάσταση απέναντι του. Θα περιμέναμε να τονίζονταν η ελληνικότητα της περιοχής και όχι, όπως έγινε στο χωριό Μελίτη, όπου στη σχολική γιορτή καλούνταν συγκροτήματα μόνο από την γειτονική χώρα να συμμετάσχουν και όπου η συμμετοχή του ντόπιου χορευτκού συγκροτήματος απογορεύτηκε από το Νομάρχη. Μάλιστα, από ότι ξέρω, όταν διαμαρτυρήθηκε ο Γυμνασιάρχης για αυτό τον καθαρά σλαβικό χαρακτήρα της γιορτής, τον απείλεισε ο Νομάρχης ότι αν δεν σταματήσει να διαμαρτύρεται, θα τον στείλει στον Έβρο. Κατά συνέπεια, δημιουργήθηκε το εξής ευτράπελο, η «Νομαρχιακή» γιορτή να γίνεται σλάβικη και να γίνεται άλλη, «ελληνική» από τους γονείς των μαθητών.

Άλλο αίτημα των μελών του «Ουρανίου Τόξου» είναι η υποχρεωτική διδαχή της «Μακεδονικής γλώσσας» στα σχολεία όπου ομιλείται. Πώς σας φαίνεται αυτή η ιδέα;

Δ.Μ: Μα αυτό ούτε σωστό δεν είναι, ούτε εφικτό. Με αυτήν την ιδέα, δείχνουν πόσο δημοκράτες είναι – υποχρεώνοντας τα παιδιά να μαθαίνουν ένα ξένο ιδίωμα, απλώς για να δημιουργήσουν «θέμα.» Αυτό δεν είναι εφικτό στην Μακεδονία, όπου η σχεδόν απόλυτη πλειοψηφία των Μακεδόνων θα διαμαρτύρονταν σε αυτήν την αντιδημοκρατική ενέργεια, δυναμικά. Και πάλι τίθεται το ερώτημα, ποιο ιδίωμα θα διδάσκεται κύριοι; Και από ποιους; Μήπως προσπαθούμε να αλλοιώσουμε ορισμένες δημογραφικές πραγματικότητες;

Οι κύριοι Βοσκόπουλος και Παρίσης δηλώνουν ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα της «εθνικά Μακεδονικής» μειονότητος στην Ελλάδα καταπατιούνται και ότι το κόμμα δέχεται απειλές και εκδηλώσεις βίας από τους Έλληνες. Υπάρχουν τέτοια κρούσματα από ότι γνωρίζετε;

Δ.Μ: Δεν υπάρχει τέτοια μειονότητα στην Ελλάδα. Συνεπώς δεν καταπατείται κανένα δικαίωμα. Αυτό το θέμα δυστυχώς προέκυψε από λάθος χειρισμούς ελληνικών κυβερνήσεων του παρελθόντος, οι οποίες ακολουθούσαν μία ολοκληρωτική πολιτική όσον αφορά την ταυτότητα του καθενός. Έτσι κατάφεραν να αποξενώσουν ένα μέρος των σλαβόφωνων ελλήνων, τιμωρώντας των όταν χρησιμοποιούσαν αυτό το ιδίωμα. Αυτοί από αντίδραση και δικαιολογημένα, έπεσαν εύκολα θύματα μίας τεχνητής εθνικής ιδεολογίας, η οποία τους υπόσχονταν το κύρος και το σεβασμό που δεν προσέλαβαν από τους ομοεθνείς τους έλληνες. Παρόλα ταύτα, είναι αδιανόητο να μιλούμε για «Μακεδονική» μειονότητα και η ελληνική κυβέρνηση ορθώς πράττει, μην αναγνωρίζοντας αυτήν. Δεν γνωρίζω τίποτε για κρούσματα βίας εναντίον των μελών του «Ουρανίου Τόξου» αλλά βδελύσσομαι από τον τρόπο με τον οποίον οι κύριοι προσπαθούν να μεταφέρουν ευθύνες για το λεγόμενο κλίμα ψυχρότητος στους Ποντιακής καταγωγής αδελφούς μας στην περιοχή. Αυτό δε πάλι υπολανθάνει αυτό που πασχίζουν επανειλημμένως να μας πείσουν, ότι σέβονται την διαφορετικότητα και την ειρηνική συνύπαρξη όλων των λαών. Στην αλήθεια, αυτοί φαίνονται να είναι εκείνοι οι οποίοι παρακινούν εθνικιστικές έριδες.



Οι κύριοι Βοσκόπουλος και Παρίσης δηλώνουν ότι δεν έχετε κοινά σημεία ώστε να συζητήσετε μαζί. Θα δεχόσαστε να συνομιλήσετε μαζί τους; Τι θα τους λέγατε;

Δ.Μ: Αυτό είναι ωραίο έτσι. Μας μιλούν για ειρηνική συνύπαρξη, για διάλογο και σεβασμός για την διαφορετικότητα και μετά αποφεύγουν να μας πλησιάσουν. Η Παμμακεδονική Ένωση έχει διαμορφώσει μία ιδιαίτερη στάση επάνω στο Μακεδονικό θέμα διότι θεωρεί το θέμα αυτό ζωτικής σημασίας για τον ελληνισμό και δεν φοβάται να διακηρύξει αυτή τη στάση σε ολόκληρη την οικουμένη. Τώρα αν οι κύριοι αυτοί ή οποιοιδήποτε άλλοι φορείς νιώθουν άβολα με την ιδέα της ελεύθερης έκφρασης και του διαλόγου, πρόβλημα τους. Αλλά αυτό αποδεικνύει τους στενότατους ορίζοντες μεταξύ των οποίων κινούνται.
Ούτε δεχόμαστε τα σχόλια τους για την δήθεν οπισθοδρομία της δυναμικής μας παροικίας, η οποία πρωτοπορεύει μεταξύ των άλλων. Μας εκπλήσσει επίσης το γεγονός ότι θα χαρακτήριζαν την «δική τους» παροικία με τον ίδιο τρόπο, ενώ αυτή τους φιλοξενεί εδώ. Αξίζει να σημειωθεί ότι εμείς σεβόμαστε την παροικία τους ως σημαντικό μέλος της περαιτέρω Αυστραλιανής κοινωνίας και δεν συμμεριζόμαστε αυτές της παράξενες απόψεις των επισκεπτών τους.

Τελικά, μαθαίνουμε ότι η Αυστραλιανή κυβέρνηση δεν θα ακολουθήσει τις ΗΠΑ στην αναγνώριση της ΠΓΔΜ ως «Μακεδονία.» Πώς το σχολιάζετε αυτό;

Δ.Μ: Η στάση μας σχετικά με την μονομερή αναγνώριση του κράτους αυτού από τις ΗΠΑ είναι γνωστή. Συγχαίρουμε την Αυστραλιανή Κυβέρνηση για την ενέργεια αυτή και προσβλέπουμε στην ειρηνική εξομάλυνση αυτού του προβλήματος, με μία λύση η οποία ικανοποιεί όλους και σέβεται την ιστορική και πολιτιστική μας κληρονομιά.

Πρωτοδημοσιεύηθκε στη "Νέα Ελλάδα" στις 27 Νοεμβρίου 2004

kalymnios@hotmail.com

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΤΟΞΟΥ 15 Νοεμβρίου 2004

Είναι γεγονός ότι μία τοποθεσία στιγματίζεται από τις εμπειρίες που λαμβάνουμε εκεί. Έτσι, το ξενοδοχείο Windsor, απέναντι από την πολιτειακή βουλή, συνδέεται ανεξίτηλα στη συνείδησή του γράφοντος με τον αγώνα της Ελληνικής παροικίας σχετικά με το «Μακεδονικό Ζήτημα.» Ως πιστός φύλακας της οργής και τις ελπίδος μας, μας φύλαξε τα νώτα κατά τη διάρκεια των παμπαροικιακών διαδηλώσεων του

1992 και 1994, ενώ εντός των πυλών της και ως μέλος του Βικτωριανού Ελληνικού Συμβουλίου, συναντήθηκα με τον πολιτειακό υπουργό κ. Γιάννη Πανταζόπουλο, ζητώντας πληροφορίες και εξηγήσεις σχετικά με την πολιτική της πολιτειακής κυβερνήσεως, σχετικά με το ζήτημα αυτό.
Αυτές τις ημέρες, πάλι προσέρχομαι στην ίδια τοποθεσία, αυτή τη φορά, προσκεκλημένος από την «άλλη πλευρά,» τη λεγόμενη «Μακεδονική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Μελβούρνης και Βικτωρίας,» απαρτιζόμενη από νέα στην ηλικία άτομα, που αυτοθεωρούνται «εθνικά Μακεδόνες.» Σκοπός της επαναπροσέλευσής μου στο Windsor, μία επαφή και συζήτηση με δύο άτομα, η άφιξη των οποίων στην Αυστραλία απασχολεί και προβληματίζει όλα τα παροικιακά μας Μακεδονικά σωματεία. Ο Αθανάσιος Παρίσης και ο Παύλος Βοσκόπουλος, ή όπως τους αποκαλούν οι παρευρισκόμενοι, Νάτσε και Παύλε, είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας «Ουράνιο Τόξο» - Βиножито, το οποίο εδρεύει στην Φλώρινα, δηλώνει ότι είναι ελληνικό κόμμα τοποίο υπερασπίζεται και προωθεί τα δικαιώματα των «εθνικά Μακεδόνων.»
Προσέρχομαι και κάθομαι στην παρέα τους. Κατά τρελή σύμπτωση παρατηρώ ότι στο τραπέζι, οι τραπεζιέρες έχουν τοποθετήσει έναν ασημένιο διώροφο δίσκο με γλυκίσματα, στην κορυφή του οποίου στηρίζονταν ένα ασημένιο λιοντάρι σε προφίλ – το κλασικό ιστορικό σύμβολο των βουλγαρίζοντων της Μακεδονίας. Χαμογελώ, και αρχίζω την κουβέντα.
Αφήνοντας τον αναγνώστη να λάβει τα δικά του συμπεράσματα από τα της συνεντεύξεως όπως παρέχονται κάτωθι, σημειώνω μόνο ότι καταγράφονται οι όροι «εθνικά Μακεδόνας,» «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και «Μακεδονική γλώσσα,» όπως διατυπώθηκαν από τους ίδιους τους συνεντευξιαζόμενους, χωρίς αυτό να σημαίνει την αποδοχή της από εμένα ή από τη σύνταξη του Νέου Κόσμου.
Κωνσταντίνος Καλυμνιός.

Κύριοι, εκ μέρους της εφημερίδος Νέος Κόσμος, σας χαιρετώ. Ποιος ο λόγος της επσκέψεώς σας στην Αυστραλία;

Παύλος Βοσκόπουλος: Ήρθαμε μετά από πρόσκληση της Μακεδονικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Μελβούρνης και Βικτωρίας, για συναντήσεις με οργανώσεις ομογενών μας, δηλαδή, που κατάγονται από τις περιοχές μας. Σκοπός μας είναι η σύσφιγξη σχέσεων μεταξύ μας και η ενημέρωση για την κατάσταση της εθνικά Μακεδονικής μειονότητος στην Ελλάδα. Θέλουμε επίσης να προσφέρουμε βοήθεια στα άτομα τα οποία τους έχει αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια από το ελληνικό κράτος.

Υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις; Δεν είναι ευρύτερα γνωστή η υποτιθέμενη αφαίρεση ελληνικής ιθαγένειας από έλληνες πολίτες.

Π.Β: Η αφαίρεση της ελληνικής ιθαγένειας από οικονομικούς μετανάστες που ανήκουν στην εθνικά μακεδονική μειονότητα άρχισε από το 1990. Το συνειδητοποιήσαμε όταν πολλά άτομα που ανήκουν στην μειονότητα προσπάθησαν να περάσουν τα ελληνικά σύνορα και τους ανακοινώθηκε ότι πλέον δεν είναι έλληνες πολίτες. Σχετικά για αυτό το θέμα, συναντηθήκαμε σήμερα με τον Γενικό Πρόξενο της Ελλάδας.

Ποια είναι η στάση του Ελληνικού προξενείου πάνω σε αυτό το θέμα, όπως διατυπώθηκε στην συνάντησή σας.

Αθανάσιος Παρίσης: Είχαμε μία πάρα πολύ εποικοδομητική συζήτηση με τον κύριο Κουβαριτάκη. Μας δέχθηκε με μεγάλη θερμότητα και του θέσαμε τα προβλήματά μας. Μας είπε ότι αν και παλιά γίνονταν αυτές οι αφαιρέσεις, υπάρχει αλλαγή πολιτικής και τα τελευταία 7 με 8 χρόνια, η πολιτική αφαιρέσεων δεν εφαρμόζεται πλέον. Σχετικά με το θέμα των πολιτών από τους οποίους ήδη έχει αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια, ο πρόξενος μας μας υποσχέθηκε ότι θα θέσει το θέμα υπ’ όψιν του Υπουργείου Εσωτερικών.
Επίσης, συναντηθήκαμε με τον Γενικό Γραμματέα του αντιπροσωπευτικού γραφείου του Υπουργείου Εξωτερικών στην Βικτώρια, κ. Ian Wilcock. Του καταγγείλαμε το γεγονός ότι απαγορεύτηκε σε ορισμένους ομογενείς μας, η είσοδος τους στην Ελλάδα, ακόμη και με Αυστραλιανό διαβατήριο.

Τι σημαίνει για σας, ο όρος Μακεδονία;

Π.Β: Γεωγραφικώς; Πολιτικώς; Πολιτικώς αναφέρεται στην γειτονική χώρα.

Ως έθνος;

Π.Β: Πώς ορίζεται ένα έθνος ή μία φυλή; Από το DNA του; Ο όρος έθνος είναι ξεπερασμένος διότι αν ρωτήσεις κάποιον τι απαρτίζει ένα έθνος, δεν θα ξέρει πώς να σου απαντήσει. Εμείς, οι εθνικά Μακεδόνες αποτελούμε μία γλωσσική, ιστορική και πολιτισμική μειονότητα στην Ελλάδα. Αλλά συνήθως το τι θα πει εθνική συνείδηση, το διαμορφώνει το κράτος στο οποίο ζεί κανείς, Πρέπει επιτέλους να απαγκιστρωθούμε από τις εθνικιστικές τοποθετήσεις. Εμείς, ως κόμμα, αποφεύγουμε τα άκρα. Ο εθνικισμός φέρνει τη βία, τον πόλεμο και τη συρρίκνωση. Σημασία έχει το ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζεται όπως αυτός θέλει. Αυτό δυστυχώς στην Ελλάδα, όπου υπάρχει πλήρη έλλειψη παιδείας όσον αφορά τη διαφορετικότητα, αυτό δε γίνεται ούτε κατανοητό, αλλά ούτε και σεβαστό.

Μα δεν είναι ακραία η απόλυτη ελευθερία του αυτοπροσδιορισμού; Δεν μπορώ να αυτοπροσδιοριστώ ως κάτι που δεν είμαι. Αν πω ότι είμαι Κινέζος, αυτό δε θα ήταν γελοίο;

Π.Β: Καθόλου. Ό καθένας μας έχει το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζεται όπως θέλει. Θα πρέπει επι τέλους να ξεφύγουμε από αυτή την εθνικιστική αντίληψη ότι όλοι μας πρέπει να μπαίνουμε σε κάποιο προκατασκευασμένο καλούπι. Η ελευθερία αυτοπροσδιορισμού του καθενός είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα.

Υπάρχουν έλληνες Μακεδόνες;

Π.Β: Βεβαίως. Εμείς. Υπάρχουν πολλοί Μακεδόνες. Και Βλάχοι Μακεδόνες και Αλβανοί Μακεδόνες. Είναι όλοι τους Μακεδόνες


Υιοθετώντας τη δική σας ορολογία, οι εθνικά έλληνες που ζούν στην Μακεδονία, είναι Μακεδόνες;

Α.Π: Όχι. Άλλο το ένα άλλο το άλλο.

Μα πώς γίνεται ένας λαός που διαμένει στην Μακεδονία να μην είναι μακεδονικός;

Π.Β: Γεωγραφικά ναι. Εθνικά, όχι. Για να σου εξηγήσω, πάρε για παράδειγμα τη Δημοκρατία της Μολδαβίας. Η Δημοκρατία της Μολδαβίας συνορεύει με την ομώνυμη επικράτεια στο βόρειο τμήμα της Ρουμανίας. Και οι μεν αποκαλούνται Μολδαβοί και οι δε, χωρίς να έχει κανείς πρόβλημα με αυτό. Κάπως έτσι συμβαίνει και σε εμάς.

Μα εδώ συγχέετε δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Οι Μολδαβοί θεωρούν τους εαυτούς τους ως Ρουμάνους. Δε φιλονικούν για το όνομα αυτό, όπως στην περίπτωση της Μακεδονίας, δύο διαφορετικοί λαοί.

Π.Β: Ακριβώς. Και εμείς λέμε ότι έχουμε το δικαίωμα ως εθνική μειονότητα να αποκαλούμαστε Μακεδόνες. Τώρα, το πώς εγχαράσσεται μία ταυτότητα – αυτό είναι άλλη υπόθεση. Μιλούμε για πολιτιστική και γλωσσική διαφοροποίηση, σύμφωνα με τις Ευρωπαϊκές προδιαγραφές. Το πρόβλημα των ελλήνων είναι ότι είναι ακόμη ανώριμοι να δεχθούν την ιδέα της διαφορετικότητας εντός των συνόρων τους.

Μιλάτε για γλωσσική διαφοροποίηση. Τι έχετε να πείτε για εκείνους τους δίγλωσσους που μιλούνε και ελληνικά και σλαβικά, αλλά θεωρούν τους εαυτούς τους Έλληνες; Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, και ιδίως εδώ στην Αυστραλία ολόκληρες οικογένειες χωρίζονται στα δύο σχετικά με το θέμα της ταυτότητος.

Π.Β: Πάγια αρχή μας είναι σεβασμός της ελεύθερης επιλογής ταυτότητος. Δικαίωμα τους να ταυτίζονται με οτιδήποτε θέλουν. Είναι γεγονός ότι στην Έδεσσα και στην Φλώρινα υπάρχουν άτομα τα οποία μιλούν Μακεδονικά. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι τους έχουν εθνικά Μακεδονική συνείδηση. Μπορεί να έχουν ελληνική ή και καμία εθνική συνείδηση. Θα πρέπει όμως να αναρωτηθούμε το πώς γίνεται να μιλούν ορισμένοι Μακεδονικά χωρίς να είναι εθνικά Μακεδόνες. Εδώ γυρίζουμε πίσω στην κουβέντα που είχαμε για το πώς μπορεί ένα κράτος, καμιά φορά και με το ζόρι να διαμορφώσει μία άλφα εθνική συνείδηση.

Α.Π: Πάντως εμείς οι εθνικά Μακεδόνες που μιλούμε τα Μακεδονικά θέλουμε να διαφυλάξουμε τη γλώσσα μας διότι αποτελεί βασικό στοιχείο της ταυτότητός μας.

Είναι αποδεκτό από όλους ότι το ιδιαίτερο γλωσσικό σας ιδίωμα ανήκει στην οικογένεια των σλαβικών γλωσσών. Γιατί να μιλούμε λοιπόν για «Μακεδονική γλώσσα» και όχι για σλαβικό ιδίωμα της Μακεδονίας;

Α.Π: Διότι ο όρος σλάβος είναι όσο ευρύς είναι και ο όρος σάξονας. Δεν μιλούμε για σαξονική διάλεκτος της Αγγλίας ή της Γερμανίας. Ο όρος σλάβος πιάνει και Ρώσους και Πολωνούς και Τσέχους. Εμείς είμαστε Μακεδόνες και μιλούμε Μακεδονικά. Επίσης, ο όρος σλάβος παραπέμπει στον Πανσλαβισμό, ένα σοβινιστικό κίνημα που προωθούσε την υπεροχή των απανταχού σλάβων. Θέλουμε να αποφύγουμε τέτοιους εθνικιστικούς όρους του παρελθόντος, διότι δεν μας εκφράζουν.

Π.Β: Είναι παράλογο και οδυνηρό να σου λέει ένα κράτος: «Δεν αναγνωρίζω την γλώσσα που μιλάς.» Με πιο δικαίωμα;

Ίσως με το δικαίωμα της ιστορίας...

Π.Β: Πρέπει επιτέλους να απαγκιστρωθούμε από το θέμα της ιστορίας. Μπορεί ο παππούς μου ας πούμε να ήταν Έλληνας. Αυτο δεν σημαίνει ότι είμαι και εγώ. Βρισκόμαστε στο σήμερα και αυτό που πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι η αποφυγή εθνικιστικών ερίδων, η απονομή δικαιωμάτων σε όλες τις μειονότητες και η ειρηνική συνύπαρξη όλων των λαών.

Στο μανιφέστο του κόμματός σας, γράφετε ότι εμπνέεστε από τους αγώνες του «εθνικού Μακεδονικού κινήματος.» Πώς εμπνέεστε και σε ποιους αγώνες αναφέρεστε;

Π.Β: Αναφερόμαστε στους αγώνες εθνικής χειραφέτησης από το 1870 και το κίνημα του Ίλιντεν, τη δημιουργία του ΕMΕO, τους αγώνες του Βλάχωφ καθώς και τα κινήματα ΝΟΦ και ΣΝΟΦ, δηλαδή στους μεταγενέστερους αγώνες και την αναγνώριση των εθνικά Μακεδόνων.

Αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί προκλητικό; Αυτοί οι «αγώνες» έπληξαν ελληνικούς πληθυσμούς και άφησαν τραύματα τα οποία ακόμη δεν έχουν επουλωθεί. Ο Γκότσε Ντέλτσεφ και οι κομιτατζήδες, καθώς και οι ομάδες που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς και τους παρτιζάνους προσπαθώντας να εφαρμόσουν μία «Μακεδονική» πολιτική θεωρούνται από πολλούς ως τρομοκράτες.

Α.Π: Είπαμε και το έχουμε διατυπώσει στο μανιφέστο του κόμματός μας ότι είμαστε εναντίον της βίας. Ο πόλεμος φέρνει την καταστροφή. Ώστε να τοποθετηθώ σωστά, θα πω ότι αυτοί οι άνθρωποι σαν τον Ντέλτσεφ, Μακεδόνες διανοητές πρωτοέθεσαν το ζήτημα της εθνικής μας ύπαρξης. Ασπαζόμαστε την ιδεολογία τους, όχι τη βία. Στην περίπτωση του Ντέλτσεφ, υπήρξε προοδευτικός σοσιαλιστής που πίστευε στην αναδιανομή των τσικφλικών στους αγρότες. Δυστυχώς, αν και υπήρξαν δημοκράτες, έπεσαν πρώτα θύματα του εθνικισμού, ελληνικού και βουλγαρικού.

Π.Β: Άλλωστε και οι Έλληνες άσκησαν βία στην Μακεδονία κατά τα χρόνια εκείνα. Διαλέγουμε τους ήρωες μας για τα προτερήματά τους, χωρίς να δεχόμαστε τα άσχημα που έχουν κάνει. Κλασικό παράδειγμα ο καπετάν Κότας. Δεν ήταν αυτός τρομοκράτης;

Στο μανιφέστο του κόμματός σας, κάνετε επίσης λόγο για «ιστορικές αδικίες των συνόρων.» Ποιες είναι αυτές.

Π.Β: Αυτή η ερώτηση δεν έχει θέση... Αυτό σημαίνει ότι το μακεδονικό κράτος θα έπρεπε να είχε δημιουργηθεί πρωτύτερα και είναι αδικία ότι δεν έγινε αυτό μέχρι πρόσφατα.



Ιστορική αδικία και τα σημερινά σύνορα;

Π.Β: Δεν είμαστε εθνικιστές, ούτε θέλουμε να αλλάξουμε τα σύνορα. Έχουμε καταργήσει το Μεγαλοϊδεατισμό. Σεβόμαστε τους πολιτικούς θεσμούς και ασπαζόμαστε την ειρηνική συνύπαρξη όλων των λαών. Δυστυχώς, το λέω πάλι, ο μέσος έλληνας δεν έχει λάβει την στοιχειώδη παιδεία ώστε να καταλάβει αυτές τις έννοιες.

Αναφέρεσθε στην ιστοσελίδα σας στον «Έλληνα Πρόεδρο της Νότιας Κύπρου.» Έχετε θέση στο Κυπριακό θέμα;

Α.Π: Κάνετε λάθος. Δεν έχουμε καμιά θέση πάνω στο Κυπριακό. Η αναφορά αυτή έγινε από άτομα, απόψεων των οποίων φιλοξενούμε στην ιστοσελίδα επειδή παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Στην Ελλάδα, συνηθίζεται να παρατηρείται το Κυπριακό θέμα από μία μόνη σκοπιά. Μας ενδιαφέρει ο διάλογος και η αναθεώρηση θεμάτων. Για κάποιον λόγο, οι έλληνες παρουσιάζουν επιλεκτική αμνησία όσον αφορά τα γεγονότα του 1950-1970 που οδήγησαν στο γνωστό θέμα.

Πώς δραστηριοποιήστε ώστε να αντιπροσωπεύετε τους ομοϊδεάτες σας στην Ελλάδα;

Π.Β: Είναι σημαντικό θέμα ο εκδημοκρατισμός της ελληνικής κοινωνίας ώστε να υπάρχει σεβασμός για τη διαφορετικότητα. Σε αυτήν την αφύπνιση μπορεί το κόμμα να συμβάλλει. Να βοηθήσουμε τους Έλληνες να πάψουν να είναι κολλημένοι στο παρελθόν και σε στερεότυπα.
Εμείς αποτελούμε μία φωνή για τους εθνικά Μακεδόνες, η οποία αλλιώς δε θα ακούγονταν. Σκοπός μας είναι η διατήρηση της ιδιαίτερης ταυτότητος μας μέσω πολιτιστικών εκδηλώσεων, την έκδοση λεξικού στη γλώσσα μας, καθώς και το στοιχειώδες δικαίωμα να διαλέγουμε μόνοι μας, ποια είναι η ταυτότητά μας.

Πώς σας αντιμετωπίζουν οι ντόπιοι Φλωρινιώτες;

Π.Β: Προσέξτε. Δεν είμαστε μόνο στη Φλώρινα. Δραστηριοποιούμεθα σε πολλά μέρη της βορείας Ελλάδας. Δυστυχώς, στη μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων στην ευρύτερη περιοχή, δεν ξέρω γιατί, έχει καλλιεργηθεί μία φοβία, εμποτίζονται από καχυποψία από το κράτος και την εκκλησία. Αυτοί είναι Ποντιακής καταγωγής. Έχουμε δεχθεί απειλές και εμπρησμούς στα γραφεία μας. Από τους ντόπιους, δεν αντιμετωπίζουμε τέτοιο πρόβλημα. Μόνον όταν εκπαιδευθεί ο έλληνας ώστε να σέβεται την ετερότητα θα μπορεί να μας πλησιάσει και να καταλάβει ότι δεν απειλούμε κανέναν.

Α.Π: Είναι γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις, οι Έλληνες, ας πούμε της Πελοποννήσου, ή των Αθηνών, δείχνουν πιο πρόθυμοι να ακούσουν και να σεβαστούν τις ιδέες μας, από έναν έλληνα της Μακεδονίας. Γενικά όμως, τέτοιο είναι το εθνικιστικό κλίμα που επικρατεί στην Ελλάδα, ώστε οι Έλληνες δεν δείχνουν πρόθυμοι να ακούσουν ή να αντιληφθούν τα αιτήματά μας. Αυτό είναι επιζήμιο, διότι με τέτοιες αντιλήψεις, η Ελλάδα θα αποκλειστεί από την Ευρωπαϊκή κοινωνία και το κλίμα της Ευρωπαϊκής ενοποίησης που την εμπνέει.




Ποια είναι η Ευρωπαϊκή προοπτική του κόμματός σας;

Π.Β: Να μια καλή ερώτηση. Είμαστε ενεργά μέλη της Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας, το οποίο απαρτίζεται από δημοκρατικά κόμματα των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως όπου εκφράζονται έθνη τα οποία δεν έχουν χειραφετηθεί εθνικά. Αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε σε έναν κοινό ευρωπαϊκό κομματικό φορέα ώστε να ενώσουμε τη φωνή μας, βάζοντας τη δική μας πινελιά στη διαμόρφωση του κοινού, ευρωπαϊκού μας σπιτιού. Πιστεύουμε στη διαμόρφωση του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, στον σεβασμό προς την διαφορετικότητα, το περιβάλλον και το άτομο. Σε όσον αφορά την Ελλάδα, πιστεύουμε στην αναγνώριση και τον σεβασμό της ιδιαίτερης ταυτότητος, εθνοτικής, ή γλωσσικής, ή πολιτιστικής των εθνικά Μακεδόνων, των Τούρκων, των Βλάχων, των Αρβανιτών και των Ρομά.

Τι είναι αυτό που περιμένετε από την Ευρώπη;

Α.Π: Η ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι σπουδαίο φαινόμενο. Θα αμβλυθούν οι εθνικές πολιτικές και ρόλοι. Θα πρέπει να ενισχυθούν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί ώστε να γίνει η Ευρώπη μία πραγματική ομοσπονδία, όπου τα σύνορα δεν θα έχουν πλέον την σημασία που είχαν στο παρελθόν και όπου η πολιτική μορφής επιθετικού εθνικισμού και κρατικών συμφερόντων δεν θα παίζει κανέναν ρόλο. Για εμάς λοιπόν, η Ευρωπαϊκή Ένωση σημαίνει αντίδοτο στον εθνικισμό.

Πώς είναι οι σχέσεις σας με την κυβέρνηση της ΠΓΔΜ; Λαμβάνετε κάποια ενίσχυση ή καθοδήγηση από αυτήν;

Π.Β: Η Δημοκρατία της Μακεδονίας είναι μία χώρα η οποία εκφράζεται, όπως κι εμείς, ως εθνικά Μακεδονική. Είναι σημαντικό όμως να γνωρίζετε ότι έχουμε διακηρύξει την ιδέα ότι τα μειονοτικά ζητήματα δεν αφορούν γειτονικά κράτη αλλά μόνον την ίδια την μειονότητα. Είμαστε έλληνες πολίτες. Γι’αυτό άλλωστε επισκεφθήκαμε το ελληνικό προξενείο της Μελβούρνης και όχι το Μακεδονικό. Δεν δεχόμαστε την ανάμειξη καμίας χώρας στις δραστηριότητές μας.

Α.Π: Οι μειονότητες λειτουργούν κάπως όπως και η καπότα. Είναι χρήσιμες στο να καλύπτουν ορισμένα σχέδια ή πολιτικές μιας χώρας. Όταν όμως μία χώρα διεκπεραιώσει τα σχέδια της, τότε όπως συμβαίνει και με την καπότα, πετούν την ομογενή μειονότητα στα σκουπίδια, την αφήνουν στην μοίρα της. Κλασικό παράδειγμα είναι η Ελλάδα, η οποία χρησιμοποίησε την Ποντιακή και Μικρασιατική μειονότητα για τα φέρει εις πέρας τα σχέδιά της για την Μικρά Ασία. Μετά όμως από την υποχώρηση του στρατού, αφέθηκε αυτή η μειονότητα στην καταστροφή. Γι’ αυτό αρνούμαστε να γίνουμε το υποχείριο κανενός.

Δεν προσπάθησαν οι αρχές της ΠΓΔΜ να σας πλησιάσουν;

Π.Β: Μάλλον έχουν διαβάσει το μανιφέστο μας το οποίο αποκλείει τέτοιο ενδεχόμενο και δεν μας έχουν πλησιάσει μέχρι στιγμής. Αυτό βέβαια μας στοίχισε διότι θα μπορούσαμε να ζητήσουμε από την Δημοκρατία της Μακεδονίας να χρηματοδοτήσει ορισμένες πολιτιστικές δραστηριότητες και άλλες ανάγκες που έχουμε. Όμως, είναι πάγια αρχή μας, ότι δεν δεχόμαστε την ανάμειξη άλλων κρατών στο κόμμα μας, και ιδίως στην πολιτική που διαμορφώνει.

Ποια είναι η σχέση σας με τα πολιτικά κόμματα της Ελλάδος;

Π.Β: Δυστυχώς, κανένα μεγάλο κόμμα δεν είναι διατεθειμένο να μας προσεγγίσει, όσον αφορά την ύπαρξη της εθνικά Μακεδονικής μειονότητας. Αυτό οφείλεται στην έλλειψη παιδείας σχετικά με τον σεβασμό για την διαφορετικότητα. Δεν αναγνωρίζουν καν το θέμα. Ορισμένα από τα μικρά κόμματα της αριστεράς, όπως η ΑΕΚΑ παίρνει που και που μεμονωμένες θέσεις πάνω στο θέμα.
Υπάρχει όμως κάποια τοπική προσέγγιση. Κύριο παράδειγμα αποτελούν οι νομαρχιακές εκλογές. Στην Φλώρινα υπήρξε συνεργασία ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ και Ουρανίου Τόξου με αποτέλεσμα να εκλεγεί ως νομαρχιακός σύμβουλος, ο Πέτρος Δίμτσης, μέλος του κόμματός μας. Πρέπει να προσθέσω ότι στον προσωπικό τομέα, υπάρχουν ορισμένα στελέχη και τις Νέας Δημοκρατίας, και του ΠΑΣΟΚ που ενδιαφέρονται να μας προσεγγίσουν, αλλά είναι ελάχιστοι. Οφείλουν να γνωρίζουν οι πολιτικοί ότι προωθούμε μόνον τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ειρηνική συνύπαρξη όλων των λαών.

Πρόσφατα το κόμμα σας βρέθηκε στα δικαστήρια διότι βάλατε μία πινακίδα στα γραφεία σας η οποία έγραφε «Λερίνσκι Κομιτέτ.» Η λέξη «κομιτέτ» θυμίζει τα κομιτάτα και τους κομιτατζήδες. Αυτό δεν αποτελεί μία πρόκληση που διαταράσσει την ειρηνική συνύπαρξη στην οποία αναφέρεστε;

Α.Π: Μας έσυραν στα δικαστήρια, επειδή η επιγραφή ήταν δίγλωσση, γραμμένη στην ελληνική και με την κυριλλική αλφάβητο. Πώς είναι αυτό δυνατόν να αποτελεί πρόκληση όταν τα μισά μαγαζιά της Θεσσαλονίκης, της Κατερίνης και της Χαλκιδικής έχουν Ρωσικές ή Μακεδονικές επιγραφές και πινακίδες; Εδώ υπάρχει μία αντίφαση. Όσο για την λέξη κομιτέτ, σημαίνει επιτροπή. Δεν υπάρχει άλλη λέξη στα Μακεδονικά.

Και η λέξη Λερίνσκι;

Α.Π: Λερίν είναι η ονομασία της Φλώρινας στα Μακεδονικά. Είναι πολλές οι τοπωνυμίες που μετονομάστηκαν από το ελληνικό κράτος ώστε να αποσβηστεί η ιστορική παρουσία των εθνικά Μακεδόνων στην περιοχή.

Π.Β: Αυτό που πρέπει να καταλάβετε είναι ότι μέχρι το 1988, ο όρος Μακεδονία, ώς όρος διοίκησης ουδέποτε δεν χρησιμοποιήθηκε από την Ελληνική κυβέρνηση. Τώρα ζητούν αποκλειστική ιδιοκτησία του ονόματος Μακεδονία; Αλλά όλα αυτά πηγάζουν από την έλλειψη σωστής παιδείας στην Ελλάδα, απελευθερωμένη από τον στενό εθνικισμό.

Αναφέρεσθε συνεχώς σε έλλειψη εκπαιδεύσεως. Τι εννοείτε και τι προσβλέπετε από το Ελληνικό κράτος όσον αφορά τον εκπαιδευτικό τομέα;

Α.Π: Δεν υπάρχει εκπαίδευση που να μαθαίνει στα παιδιά πώς να συνυπάρχουν και να δέχονται την διαφορετικότητα. Το κράτος έχει διαφορετική αντίληψη για το τι είναι ωφέλιμο. Τέτοια μαθήματα θα πρέπει να είναι υποχρεωτικά.

Π.Β: Επίσης, θα θέλαμε να εισαχθεί η εκμάθηση της Μακεδονικής γλώσσας στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, όπου ομιλείται. Δεν θέλουμε να έχουμε ιδιωτικά ή ξεχωριστά σχολεία όπως έχουν οι Αλβανοί στο Κόσοβο. Σε μεικτά χωριά, εθνικά Μακεδονικά και μη, όπως το Αμμοχώρι, αυτό θα συμβάλλει στον αμοιβαίο σεβασμό.

Ως προαιρετικό μάθημα δηλαδή; Τι γίνεται στην περίπτωση όπου ένας μαθητής δεν θέλει να εκπαιδευτεί σε αυτό το ιδίωμα;

Α.Π: Όχι και να αναγκάσουμε τον κόσμο να την μάθει. Δεν είμαστε τέτοιοι.

Π.Β: Όχι, η εκμάθηση μειονοτικών γλωσσών στις περιοχές όπου ομιλούνται, από μειονότητες και μη θα έπρεπε να είναι υποχρεωτική ώστε να αποβληθούν όλα τα εθνικιστικά και ξενοφοβικά κόμπλεξ. Η πολυγλωσσία θα συμβάλει τα μέγιστα σ’ αυτό. Το ίδιο πρέπει να συμβαίνει και στη Θράκη όπου γίνεται το εξής παράλογο: Οι Τούρκοι διδάσκονται μερικώς την Ελληνική γλώσσα με αποτέλεσμα να χρειαστεί να φύγουν για την Τουρκία για να βρουν δουλειά ή μετεκπαίδευση. Να μία ακόμη μειονότητα η οποία δεν αναγνωρίζεται από το ελληνικό κράτος, ενώ θα έπρεπε.

Μα κανείς δεν αμφιβάλλει ότι υπάρχει μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη.

Π.Β: Δεν είναι μουσουλμανική μειονότητα. Είναι Τουρκική. Το κόμμα μας πιστεύει ότι επί τέλους όλες οι μειονότητες της Ελλάδος πρέπει να αναγνωριστούν.

Πώς βλέπεται την εδώ σας πατριά;

Π.Β: πατριά; Αυτό ακούγεται εθνικιστικό. Εννοείτε τους ομοεθνείς, ή μάλλον ομογενείς μας; Χαιρόμαστε ιδιαιτέρως ότι ζούνε σε μία πολυπολιτισμική κοινωνία όπου έχουν την δυνατότητα να εκφράσουν την διαφορετικότητά τους. Νιώθουμε περήφανοι για την νέα γενιά που αναδεικνύεται σε όλους τους τομείς.

Συμμερίζονται οι ομογενείς σας εδώ, τις απόψεις σας;

Π.Β: Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν σε μία πολιτική Μακεδονικού επεκτατισμού. Αυτό είναι λάθος και άλλωστε γι’ αυτό βρισκόμαστε εδώ, για να τους βοηθήσουμε να ξεπεράσουν τέτοιες ξεπερασμένες και επιζήμιες αντιλήψεις. Πρέπει να απαγκιστρωθούμε από τον εθνικισμό, ο οποίος δεν οδηγεί στην πρόοδο.

Είχατε εδώ επαφές με Μακεδόνες, δηλαδή με Έλληνες που κατάγονται από την Μακεδονία σε προσωπικό ή οργανωτικό επίπεδο;

Α.Π: Με Παμμακεδονικές και άλλες οργανώσεις δεν έχουμε κοινά σημεία για να μιλήσουμε. Μας χωρίζει ένα μεγάλο χάσμα. Γενικά, αυτό που πρόσεξα κατά τη διαμονή μου εδώ αλλά και στον Καναδά είναι το πόσο καθυστερημένες και οπισθοδρομικές είναι οι Ελληνικές κοινότητες του εξωτερικού, εν σύγκριση με την κοινωνία της Ελλάδας. Οι αντιλήψεις των Ελλαδίτων έχουν προχωρήσει κάμποσο. Εδώ όμως, ορισμένα κόμπλεξ που έχουν ξεπεραστεί στην Ελλάδα υπάρχουν εδώ ακόμη. Δεν δείχνετε καμία διαλλακτικότητα στις θέσεις σας και αποκλείετε τον εαυτό σας από το να απολαμβάνετε τα πολυπολιτισμικά αγαθά που σας προσφέρει η Αυστραλία.

Π.Β: Αυτό άλλωστε φαίνεται και από τις ερωτήσεις σας. Δεν περιμέναμε άλλες από έναν Έλληνα. Πάντοτε τις ίδιες ερωτήσεις μας κάνετε. Πρέπει να μάθετε να σέβεστε την διαφορετικότητα και την ελευθερία αυτοπροσδιορισμού διότι σε αυτές τις έννοιες εστιάζεται το μέλλον.

Η δική σας πατριά εδώ, υστερεί κατά τη γνώμη σας, στο ίδιο το σημείο;

Α.Π: Ναι, κάπου στο ίδιο σημείο βρίσκεστε.

Φτάνοντας στο τέλος της συζήτησης μας, μαθαίνουμε ότι η Αυστραλιανή κυβέρνηση δεν θα ακολουθήσει τις ΗΠΑ στην αναγνώριση της ΠΓΔΜ ως «Μακεδονία.» Πώς το σχολιάζετε αυτό;

Π.Β: Αυτό είναι θέμα που αφορά τις διμερείς σχέσεις μεταξύ της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και την Αυστραλία. Δεν έχουμε τίποτε άλλο να πούμε σχετικά με το θέμα, εκτός από το να επαναλαμβάνουμε ότι πρέπει όλες οι κυβερνήσεις να σέβονται το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού όλων.

Πρωτοδημοσιεύθηκε στην "Νέα Ελλάδα" στις 27 Νοεμβρίου 2004

kalymnios@hotmail.com

THE PERSECUTION OF CHEIMARRA

You can tell that you are approaching Cheimarra when the flat coastal road out of Avlona becomes precipitous and winding. There are no Albanian flags here. Now and again, on the mountain sides, on crumbling machine gun bunkers and on ruined buildings, the same graffiti flashes before the traveller's eyes again and again: «Η Χειμάρρα είναι ελληνική» and my favourite: «Θέλωμε ελληνικά σχολεία.» In the distance, a brooding purple mass points the way to Italy. Lurching our way through roads built by the Italian Army during their annexation of Albania prior to the Second World War and which have not been repaired since, our jeep comes to a halt. The harsh smell of the sea mixed with the stinging fragrance of thyme is all pervasive. Vasilis Bolanos, mayor of Cheimarra, gets out and stretches his legs. We have been driving non-stop for five hours from Tirana. "Well, this is it," he says. "Welcome to Cheimarra, our homeland."
The inhabitants of Cheimarra, perched precariously amidst the needle like peaks of the Acrokeraunian mountains, are known for two things: The first is their lively, uneasy temperament, borne of their own precarious position as a Greek enclave in an area where the Albanian government officially denies the existence of Greeks. The second is their fierce independence and resistance to authority. It comes as no surprise for example, to learn that the first Greek revolution of 1464 against Ottoman suzerainty was proclaimed in Cheimarra under Krokodeilos Kladas. During the Ottoman Era, the Cheimarriots proved so intractable, jealously guarding their religious and ethnic identity that the Ottomans granted them autonomy and left them alone. During the Balkan Wars, under the brilliant Cheimarriot colonel and Macedonomach Spyros Spyromilios, the Cheimarriots declared union with Greece. Their minds fixed forever upon liberty, they consistently defied the world around them. They refused to acknowledge their inclusion in the newly created Albanian state right up until the end of the Second World War and despite an oppressive climate and the exercise of terror upon them, they were the only people in the whole of Albania, that refused to 'vote' for the communist putsch that held Albania in a state of feudal vassalage under the aegis of a 'people's democracy,' until recently.
"Cheimarriots have always paid the price for freedom," Mayor Bolanos sighs, as we make our way into the citadel of Cheimarra, passing among other items of interest, a multitude of goats and Pyrrhus Dimas' home. Indeed, it is no coincidence that Cheimarra is held in popular folklore to be the gateway to Hades, entered by Odysseus, during his wanderings. This is a place of stark, fossilized beauty and of mute pain. And the Cheimarriots certainly have paid. Enraged at their opposition to him, the dictator of Albania, Emver Hoxha ensured that the destruction of Cheimarriot churches was conducted with greater efficiency than anywhere else. Cheimarriots were subject to close scrutiny, while attempts were made to alter the demographic make-up of the region, through the re-settlement of Albanians from the north. Further, Hoxha refused to admit the existence of Greeks in the region. Greek schools were banned, as was the use of the Greek language.
The downfall of the communist regime and the institution of 'democracy', has not alleviated the Cheimarriots' plight. The Albanian government still refuses to admit the Greek character of the region and goes to great lengths to ensure that the increasingly nationalistic Cheimarriots are kept under heel. In the municipal elections of 2001 for example, Cheimarriots were forced to vote at gunpoint, while gangs of Albanian bravi, especially imported were set loose in the town, wreaking havoc and ensuring that the candidate from the Greek party, OMONOIA, Vasilis Bolanos could not mount an effective campaign. It says much for the strength of national feeling in Cheimarra, that despite the climate of intimidation, Bolanos was victorious. As a result, unknown entities engaged in blatant electoral fraud, miscounting and discarding ballots so that eventually, the ruling Socialist party was held to have won the elections.
Unperturbed, Bolanos persevered. The municipal elections of 2003 proved to be bloodier than those of 2001. Peaceful campaign rallies held by OMONIA were disrupted by more Albanian bravi, who would savagely beat up anyone attending. They then fixed their attentions to the beating up of citizens as they went to vote. In one of the most extreme incidents, one that I have on videotape, a group of Albanians violently disrupted a peaceful gathering, called in order to protest against the seizure of electoral ballot boxes and the physical abuse of local electoral commissioners by an Albanian secret policeman, beating up the attendees and then stabbing one of them, near-fatally. The video footage of raw violence is sickening as is its faithful recording of the bestial ferocity of the bravi, intent on subverting democracy at any cost.
Again, despite this lamentable attempt by the 'democratic' Albanian government to pervert the course of the elections, Vasilis Bolanos was elected mayor of Cheimarra amid jubilation. He has proceeded to revitalize the region, attracting investment and a communal spirit, which is a breath of fresh air for this downtrodden region. Up until now at least.
A few days after the goodwill visit of Greek President Stephanopoulos, himself descended from Northern Epirus, to Albania, the Regional Court at Avlona sentenced the following members of the Cheimarriot Association of Greece to three years imprisonment, in absentia: Angelo Kokavesis, Vangelis Kolilas, Kostas Lazaris, Dionysis Beleris and Sophia Rapou. Their crimes? Manifold. They were accused of coercing elderly citizens to vote for the 'Greek' candidate, organizing the return of expatriate Cheimarriots from Greece to vote in the elections, and …wait for it... engaging in protests while holding Greek flags and chanting anti-Albanian slogans.
The judgment was handed down on 24 September 2004 but was only published in late October, after the conclusion of President Stephanopoulos' visit. As a result, the time for lodging an appeal expired and these hapless patriots face extradition proceedings, as all four currently reside in Greece. It says much for modern Albania that at the show trial, the only witnesses were Albanian secret policemen and members of the ruling Socialist Party. It seems that despite the rhetoric, this country cannot shake off its totalitarian past.
Both Angelos Kokavesis and Dionysis Beleris are close personal friends. Both are outspoken in their love for Cheimarra and the importance of the region enjoying basic human rights. They are now paying the price. Video footage clearly shows that that none of the sentenced Cheimarriots engaged in any alleged activity. Their only crime was to point out that Albanian secret policemen were intimidating the populace and stealing ballot boxes, through peaceful protest. It seems that in Albania, if you are Greek, you have no right to protest.
Mayor Bolanos' electoral victory sent shivers down the spines of all Albanians who have hitherto attempted to deny the unique Greek character of Cheimarra. Now, through show trials and intimidation, this bulwark of Hellenism is once more under attack while the Greek government concerns itself with other insoluble problems. Here in Cheimarra though, as opposed to the Macedonian issue, which is one of semantics and historical interpretation, we are dealing with real life people. The Greek government must intervene to ensure that the Greeks of Northern Epirus are not left to the mercies of a xenophobic and racist tyrant. Surely we can spare a thought for a forgotten people who refuse to forget their heritage and fight on, into oblivion.

DEAN KALIMNIOU
kalymnios@hotmail.com

Published in NKEE on 22 November 2004

MACEDONIAN MORTIFICATIONS

The recognition by the United States of America of FYROM as “Macedonia,” is the act of an enemy. Having been bombarded by Greek lobbyists, columnists and servile Greek foreign affairs personnel for the past 14 years, the US can certainly not plead ignorance of the various historical truths surrounding the ‘Macedonian’ issue. Instead and casting aside all pretence of intervening on the side of ‘justice,’ the US has stated that it has recognised FYROM, simply as a reward for its creation of a ‘multi-ethnic state’, ie a state where Albanian terrorists can continue to terrorise the Orthodox inhabitants of the areas where they form a majority, much like in neighbouring Kosovo, where under the ineffectual auspices of the United Nations, their brothers have succeeded in ethnically cleansing the last few remaining Serbs of the region. America recognises FYROM just as a master throws a bone to his puppy dog for learning how to sit, roll over and play dead. FYROM, on the other hand, goes to such an extent to please its master that it even murders defenceless Middle Eastern immigrants and re-packages them as terrorists. These then, are America’s friends.
One cannot help but consider the US’s act a hostile one, especially considering that weeks before, Greek diplomats were close to holding talks with their FYROM counterparts in order to solve the issue on a bilateral basis. Such is the sway of imperialism in our world, that it seems that the US has unilaterally solved the issue for us, UN resolutions and the like being resigned to the dustbin of failed idealism. This seems to be the culmination of a continuous series of hostile acts perpetrated against Greece by it since the seventies, including the subversion of Greek constitutional life and the institution of the Junta, and more recently, the revelation that America was bribing various groups in Cyprus in order to subvert the result of the Cyprus referendum early this year. What was the American response when confronted with their acts? A simple, nonchalant: “Yeah, so what?” The mighty are not answerable to their minions.
Yet this latest American gesture of goodwill and friendship towards the Greek people comes as no surprise. John Kerry, in his concession speech last week stated that he knows America to be both great and good. Great in power and stature and good…well for those to whom its presents come. This certainly does not include Greece and that is why, for the last ten years at least, Greek foreign policy has firmly aligned itself with the European Union, in the hope of protection, a fair hearing and a chance to free the countρy from the machinations of those who expect it to be the subservient satellite it was in the past.
Recent events have certainly disabused us all of any illusions we may have had of the EU as an effective defender of its constituent member nations’ rights. While the EU has out of courtesy for Greece refused to recognise FYROM as ‘Macedonia,’ it has done nothing to facilitate a solution to the problem, while behind the scenes, our Teutonic friends have pressured Greece to abandon its ‘silly’ objections to another’s use of its patrimony. The lukewarm response of the EU to the US’s latest masterly stroke of diplomacy is yet another indication of the fact that while the ideal of the EU is impressive, much of it still remains on paper, and that which is real, is in thrall to other, higher overlords. In the case of Greece, save for providing a stream of funds which the Greeks have variously applied and misapplied for infrastructure works, and which stream will most likely now be dammed and diverted to the new, needy EU member states, the EU does not seem to be the attractive prospect it once was.
Not only has it proven to be diplomatically impotent, it has also failed to reassure member states that it can effectively create a doctrine of collective security, so intrinsic to the viability of such a composite entity. This was evident in its refusal to intervene in the Imia crisis, where EU land was called into question by Turkey. Recently, the frightening spectre of non-existent security has again risen its head, in the context of the daily and mass invasion of Greek and thus EU airspace, by Turkey. Again, the EU fails to intervene, even though a situation where an entity like the EU can tolerate the unjustified and continuous invasion of its territory by a nation which is a candidate for union with it, is the height of paradox.
One is led to wonder whether the EU would so easily countenance territorial violations of France, Spain or Germany by other nations, or US interference in their internal affairs. Most probably not. The fact of the matter is that for all the rhetoric and window dressing, Greece has not been psychologically accepted by its peers as a legitimate member of the EU. It hovers on the fringes of legitimacy, not quite European, not quite Balkan, not quite Middle Eastern. Its problems are strange and foreign and no one wants to deal with them. The inability of Greece to obtain an active voice and a counterpoint to thralldom in imperialism marks a significant failure of its foreign policy focus of the past decade. Yet considering the odds stacked against, it, it is impossible to say what else Greece could do to assert itself.
The recent new development in Greek foreign policy, known as κουμπάρο diplomacy also does not seem to be paying dividends. In true Byzantine fashion, where Emperors such as Manuel Comnenus would marry of members of his family to the Crusader Franks in a vain attempt to keep their allegiance, we have sought cordial, almost familial relations with our neighbours. George Papandreou danced a ζεϊμπέκικο with his then counterpart, Ismail Cem, while Karamanlis has developed close family relations with Recep Tayip Erdogan. None of these are paying any dividends given that friendship, as it is understood by our neighbours does not preclude them from invading Greek airspace en masse and harassing commercial airlines.
Finally, a word about how we ourselves deal with our so-called «εθνικά θέματα. Until last week, those Greeks who still publicly concerned themselves with the Macedonian issue were considered to be ‘nationalistic’ and behind the times. This diatribist in particular was taken to task by previous consuls-general for questioning the Greek government’s focus on the issue. Well, one reaps what they sow and they have sown the wind. While well-meaning Greek-Australians may now attempt to lobby the Australian government not to follow the US’s approach to the issue, it is difficult to see how this will be at all effective, given the way Australian foreign policy has been tied to that of the US of late, or that the promises to preserve the status quo which we were able to extract from our politicians have been clawed back and eroded over the past decade to the extent where there is manifest recognition of a ‘Macedonian’ national identity. That that ‘nation’s’ country is still called FYROM, is a question of mere semantics. There are other Greeks who also need our assistance, such as the Greeks of Albania who raised the Greek flag in Cheimarra during the recent elections there and have now been sentenced to three years jail, as ‘revenge’ for Greek President Stephanopoulos championing the rights of the Greeks of Northern Epirus during his visit to the region. More on that next week.
Today, as at the time of the Crusades, history repeats itself. In those days, Emperor Alexius Comnenus called upon Frankish aid in order to stop the Seljuk incursions upon Byzantium’s territory. Instead of assisting, the Franks made common cause with Byzantium’s enemies and proceeded to conquer and destroy it forever. Today, the help of the Franks is once more sought by Byzantium’s descendants, against various evils. It is to you gentle reader, to decide to whom to ascribe, the greater of evils. We leave you with the fervent Latin prayer of the Dark Ages: A furore normanorum libera nos, o Domine, (Save me oh Lord, from the fury of the Northmen.)

DEAN KALIMNIOU
kalymnios@hotmail.com

published in NKEE on 15/11/04